Interval training bij de “Achelse Kluis”

Opnieuw getraind bij de “Achelse Kluis”. Het ging ditmaal nog harder dan de vorige maal. Een enkeling reed een volle ronde op hoge snelheid mee in de snelste groep. Er werd gefietst met een gemiddelde van rond de 45km/u en er werd zelfs even de 51km/u aangetikt. Na de bochten was het flink aanzetten om de aansluiting met de groep te behouden. Na deze ronde werden er nog enkele rondjes gereden voordat de koers weer richting Tungelroy werd gezet. Even kalm aan doen zat er niet in. Er werd op een straf tempo richting Tungelroy gefietst. Rob zweepte, Jac, Nancy en Ronald nog een laatste maal op om ‘diep’ te gaan. Van Sluis 13 tot aan de bebouwde kom van Altweerterheide werd een laatste maal flink doorgetrokken. Aangekomen in Tungelroy stond 82km op de teller. Moe en voldaan ging eenieder huiswaarts.

Trainingstocht “Achelse kluis” 12-06-2012

Beste sportievelingen,

Op verzoek de statistieken van de gereden route van vanavond onder aanvoering van Commandeur Mies.

Het ritje van vandaag bracht ons naar de “Achelse Kluis” waar even flink ‘gas’ moest worden gegeven. “In het wiel van de voorganger rijden”, luidde het advies van Mies, met als resultaat een rondje van 11 km met een gemiddelde van wel 40km/u met een gemeten maximum snelheid van 46km per uur.

Ook de terugweg werden we niet gespaard. De dreigende onweerbuien noodzaakte ons opnieuw flink door te trappen. Opnieuw advies van Mies, “achter elkaar rijden, dicht in het wiel en beurtelings afwisselen”. In het begin even onwennig, maar al gauw beheersten we ook deze techniek.

Dit alles resulteerde in een gemiddeld snelheid van 31km/u over een afstand van ongeveer 70km. Of dit voldoende is voor de tocht van a.s. zaterdag, de 180km lange “Fleche Ardennaise” met maar liefst 3050 hoogte meters zal a.s. zaterdag blijken.

Tot zaterdag!

Met sportieve groet,

Ronald Versteegen

Trainingstocht zaterdag 9 juni

Na afgelopen donderdag toen we stuk of 3 wolkbreuken over ons heen kregen en bijna van de weg afspoelde ( 1 voordeel, we hoefde niet meer aan de bidon te drinken)  zijn we zaterdag met windkracht …. bijna een paar keer van de weg afgeblazen. ( fijn hé, dat fietsen ) Toch zijn smorgens om 10 uur Marien , Nancy en Jac gaan fietsen. We zijn bij Nancy thuis vertrokken en van hieruit ri. Woutershof naar de heuvels van het Belgisch Limburg gefietst. Door de sterke wind was het behoorlijk zwaar, niettemin hebben we toch heel fijn gefietst. Toen we thuis kwamen hadden we weer 100 kilometertjes in de benen en als klap op de vuurpijl de laatste 5 km nog een flinke bui op de helm.

La Chouffe Classic 02-06-2012

Het is zaterdagochtend 5.15 uur. Terwijl heel Tungelroy en Stramproy nog op 1 oor liggen, is er al heel wat bedrijvigheid in de beide huizen Sniekers en Versteegen. Vandaag staat de La Chouffe Classic, een lange intensieve fietstocht door de Belgische Ardennen, voor de boeg!

De broodjes worden gesmeerd, de fietsspullen gepakt, de auto’s ingeladen, zodat rond 6.05 uur richting Houffalize kan worden vertrokken. Ronald heeft zichzelf dan al eerst op een warming up naar Stramproy getrakteerd, hoewel, warming up, zo warm is het niet…

Hoewel de weersverwachtingen droog en goed weer voorspelden, begint tijdens de autorit de bewolking steeds dichter te trekken en vallen de eerste regenspatjes. Hier hebben met name Rob en Marieke geen rekening mee gehouden. Warme kleding en regenkleding waren bewust thuis gelaten, Het zou toch droog en mooi weer worden…..?

Dat zal nog een zware tocht kunnen worden. Met enige creativiteit komt iedereen echter toch nog redelijk warm op de fiets te zitten. Echt professioneel zien we er dan niet meer uit, dus dan maar professioneel fietsen om bekijks te trekken.

Vooraf hebben Paul en vooral Marieke flink wat parcourskennis opgedaan en de zinnen zijn gezet op een topregistratie in het klimklassement.  Het is dan ook een teleurstelling als blijkt dat dit alleen mogelijk is voor diegene die zich via een voorinschrijving hebben aangemeld. Echter, als aan de officiële klimregistratie niet kan worden deelgenomen, dan moet onderling de strijd maar worden aangegaan. We gaan meteen hard van start. En dat terwijl we weten dat ons een 165 km en flink wat klimmen met hellingen tot 20%, lengtes tot 7.7km en totaal bijna 3000 hoogtemeters staan te wachten. Maar ook een ‘La Chouffe’ na één van de laatste klimmen en daar kunnen we volgens de heren maar niet snel genoeg zijn. Hard fietsen dus!  En toch maar over de tijdregistratiematjes rijden. De benen voelen juist zo goed en je weet maar nooit…. Zo knallen we over de hellingen van de Ardense heuvels. Hoewel normaal gesproken bij de verzorgingsposten het liefst zo kort mogelijk wordt gestopt, wordt dit keer dankbaar gebruik gemaakt van een momentje rust en wordt gretig extra brandstof getankt.  Dit zorgt ervoor dat de benen weer op volle toeren kunnen draaien, wat ook bij andere wielrenners niet onopgemerkt blijft. Dankbaar wordt door hen gebruik gemaakt van het kopwerk van de gebroeders Sniekers. En ook bij het klimmen blijven we niet onopgemerkt.

In de loop van de tocht beginnen we onze beenspieren stiekem toch wel wat te voelen, maar het einde komt in zicht en dat biedt een ‘La Chouffe’ bij de laatste verzorgingspost, een laatste officiële klim en na de finish nog een optionele klim van 1150m met een gemiddeld stijgingspercentage van 11% en max 20% (lees: optioneel = verplicht volgens de heren, want bovenaan wordt een bon verkregen voor een gratis flesje la Chouffe). De heren gemotiveerd door een flesje La Chouffe, Marieke gemotiveerd door de heren, wordt ook de laatste steile helling bedwongen. Terug bij de finish worden we nog bedankt en gecomplimenteerd over ons fietsen. Zo kunnen we met een voldaan gevoel terugkeren naar Stramproy/Tungelroy. We hebben er weer een goede trainingstocht voor september op zitten!

Ronald, Rob, Paul en Marieke

Gedicht weekend Esneux 26-28 mei

Zaterdag 26 mei
En mooie blauwe hemel en een stralende zon,
ik pakte mijn fiets en vulde mijn bidon.
Ik fietste naar Tungelroy,
bijna iedereen was er en dat was mooi.
De eerste 50 kilometer kwamen in zicht,
en bezochten een terrasje midden in Maastricht.
Van een broodje heb ik heerlijk gesmuld,
en alle bidons werden door mark met water gevuld.
De tocht werd voortgezet,
en ik fietste in een licht verzet.
We kwamen aan op onze 5 sterren camping,
en ik had maar oog voor een ding.
Wc en douche werden goed bekeken door mij,
maar ik was niet echt blij.
Het bed werd snel opgezocht door mij,
en toen ik lag was ik erg blij.
Maar de kou verveelde mij al snel,
en had ook behoorlijk kippenvel.
De armstukken deed ik over mijn pyjama aan,
en de gebreide sokken pakte ik ook uit mijn tas vandaan.
Toen ik eenmaal bijna sliep, snurkte Mark erg diep.
Ook hoorde ik Jac zijn gesnurk,
het liefst ging ik op zoek naar een kurk.
Toen die herrie van die kukelende haan,
gelukkig het was morgen ik kon opstaan.

Zondag 27 mei
6 uur stond ik op,
en ik voelde me helemaal top.
150 kilometer, wie kan het beter.
Een flinke steile klim stond al snel op mij te wachten,
ik moet die berg op dat waren mijn gedachten.
De bergen kwamen snel na elkaar,
in de hele route ongeveer 8, ik dacht dat zijn er maar een paar.
Ik was dan ook volledig op het fietsen gericht,
toch kwam het einde in zicht.
En ik zei tegen Daan, dat hebben we goed gedaan.

Maandag 28 mei
Tijd voor de terug weg,
niemand had materiaal pech.
Door de goede moed, verliep deze tocht ook weer goed.
Maar mijn zitvlak liet mij in de steek,
en ik had er last van de hele week.
Vele mensen hebben mij al over de fietstocht gevraagd.
Maar dit weekend was erg geslaagd.

Nancy Niessen