The day after

Op zonnigmörrige wear ich, zoeas auch in de lèste 14 daag, wakker rôndj un oor of vieëf. Ich weit neet drek hoeë det ich bèn,ich leaf nog un bitje in unne roes. Wat waas det un ontvangst hiej aan ut MFA zègk, ut weurtj d’r mich nog koad van. Dit ging alle verwachtinge te boove. Ich kiek links neave mich en zeen de leefdje van mien leave ligke. Voldoan murmeldj ze nog wat in heure sloap, miljaar wat is ze sjoeën. D’n drang is biej os allebiej bevredigdj om het zoeë mer uns te zègke. De spiere zeen stief en stram, heb gister neet gefietstj, det is neet good. Gistermörrege de spulle en de fiets opgehaaldj aan de blokhut, de meiste woore doa, neeme waas oetgeloate. ’t Besef det ut echt veurbiej waas maakdje eederein stil en un bitje trögkgetrokke, alles weurtj opgeruumdj en biejein gezochtj en noa wat ongemèkkelek rondj gehange te hebbe weurtj d’r toch mer besloote om op heivers aan te fietse of te laupe of te rieje.

Gedoan, euver, veurbiej.

Mien gedachte goan trögk noa al die ritte diej wè in de veurbereijinge gefietstj hebbe en de zoaterdige en donderdige en dinsdige en woonsdige etc. etc. mieër as 7500km, dju wat haaj ich doa goojen haard aan.

Eindelijk waas ’t dan zoewiet, zoaterdig 1 september om 9.30 vertrèkke aan de blokhut. Spanning in de pens, neet vol gesloape, d’raan verdomme, we hebbe d’r zin in. Wat un vetrèk, det haaj ich in eeder geval neet verwacht, zoe vol minse det waas fanastisch.

Vanalles vèltj mich weer in, de valpartiej van Daan, de lange daag in de eifel en d’n eine klum noa d’n angere dè daag, de navigaasiejstrubbelinge in ut begin, de verangerendje omgeavinge die’se in d’n autoeë neet zuust mer op de fiets waal.

De Moesel, de Rijn, de hopveldje, berregop berregaaf, sjoen streeke, ut kluune, ut klumme, de col van de boetecategoriej, de röstdaag in Elwangen en Mariazell, ’t good waer, t saame zeen ondanks de versjille in karakter en meining, hieël good gegange.

Mien en Annemie die veur oos zörregdje en alles wasdje en kookdje, masseerdje en deeje inkaupe. Mark en Matti die veur de bagage en bèdjes zörregdje en Mien en Annemie hollepe as det ut nuüdig waas. Ad en Harrie diej as begeleiding op de weeg os lunchpakketje en drînke verzörregdje en veuros oet reeje, wat waas ich bliej det ich heur weer zaag tiedes de etappes.

De techniese ongersteuning van Mies, d’n eine nestor van ut fietsersgezelsjap, wat vertroewe gaaf. Ut leider/veurzittersjap van Wim d’n angere nestor vanut fietsersgezelsjap, good opgeletj en leiding gegeave, perfect gedoan. Paul dè de route hieëlemoal oet heet gewerrektj, Marieke diej de naaviegaasiej veur heur reakening genoome heet, ongeluifelek wat un werrek en wat un gedöldj met os. Bjorn dè neet vol zagt mer regelmoatig biej ein van de beginnelinge bleef en biej deze of gene un handj in de rögk heel. Rob hoeë det ich met bewonjering noa gekeeke heb wiej ich hum omhoeëg zaag fietse, hè kost zich niks fijners veurstelle, zagt d’r mich, dan om aan unne klum van 21 km te beginne en dan lekker lichdjes omhoeëg peddele. De bespreakinge eedere daag, hoeë gein blaad veur de môndj genoome woort. De ervaare renners diej de minder ervaare mèt omhoeég hollepe met advies of gewoeën door neave ein van os te fietse. Ut klumme van Jac, kearelloeëd wat is dè gegruûdj tiedes dees trip, trouwens wè as beginnelinge allemoal. Nancy, Marty, Daan en auch ich rieje völ gemeakeleker omhoeëg as det wè oeëts haaje dörreve te hoope. Ronald dè noa zoeein zwoar operaasiej dacht det d’r neet mèt kost goan, mer noeëw as ein van d’ieërste boove waas en auch nog met unne noewe fiets. Ut leaze van de reacties in ut gaste book, ’t saame goan oet eate. ‘T kalle euver de kôndj en euver thoeës en euver de wichter en de femieliej. S’mörreges ut ochtendritueel en ut ontbijt, om kwartop acht kloar zeen. Komop, wè goan. De instructies van Wim onger ut fietse of ut roope van auto achter, oplètte gaate, teegeligger en zoeë nog mieër van det alles.

De ontvangst in Esztergom en de etappe doa hear in de rengel en hoeë det ut nog dramatisch mis haaj kinne goan, ut oet eate dè oavendj met de minse diej extra veur os noa Esztegom gekoome zeen en de leede van de scoutinggroep van Esztergom, en later met un aantal mân noa de kroeg in ut dörrep, wat haaje wè toch un plezeer.

En smörres om 8 oor nog ff noa de brögk met Jac, nog un paar fotokes maake, Harrie ziene motor nog aanduwe, de baagaasj in de bus en heivers…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….. en dan hieël in de verte, hieël wazig, ut besef, goddomme dit maake wè noeëts mieër mèt.

’t Waas un veurrecht en un ieër om dit saame met uch te mooge doon.

Unne glimlach met toch waal un troan det ut veurbiej is. ’t Is inmiddels 8.14, ich heb met Ingrid aafgesprooke det ich om 10 oor trögk zooj zeen om dan met heur op de mountainbike unne toor goan te maake.

8.15 Komop, wè goan. Ich stap op miene fiets met noew kètting.

Ich glimlach en hoop det wè nog lang saame zulle fietse, as det ut aan mich ligktj koomendje zoaterdig om un oor of ein aan de blokhut. Loatj ff wat weete.

Marien

De veertiende dag 14-september-2012 van Esztergom naar Tungelroy

De veertiende dag     14-9-2012       van Esztergom naar Tungelroy   Gereden 1433 km.

De veertiende dag, de dag na aankomst stond in het teken van de terugreis. Echter gaan we in dit verslag eerst terug naar de avond van de dertiende dag. Nadat iedereen fris gewassen was, gingen we naar een restaurant voor te eten. Onze twee Hongaarse scoutingvrienden gingen mee. Tijdens een korte intro vertelden we hun dat ze op onze tes mogen eten. Hier waren ze zeer verbaasd over en met de eerste potten bier werd een toast op iedereen uitgebracht. Daarna volgende natuurlijk goulash-soep en goulash met nudels en friet. Er wordt door iedereen goed gegeten. En ook het groepje Hongaren groeide, twee werden er vier en daarna werden het er totaal 8 man/kinderen. Een gezellige boel bijelkaar. Ook de bezoekers luisterden aandachtig naar de verhalen van de fietsers. Het bedrag van € 600,00 door onze fietsers bij elkaar gefietst werd overhandigd. Onze Hongaarse vrienden waren zichtbaar onder de indruk dat op een dag een team fietsers aankomt en meteen een fors bedrag (voor hun levenswijze) komt schenken. Ze bedankten scouting Tungelroy met uniek schilderij van Kardinaal Mindszenty welke een mooi plekje in de blokhut zal krijgen. Wie weet, komen ze volgend jaar, als zij 100 jaar bestaan, naar Tungelroy.
Om 21:00u diende een probleem zich aan….het restaurant had geen bier meer. De gehele voorraad was opgedronken door ons. Al vlug werd de rekening gepresenteerd van deze avond en het werd € 15 per persoon betalen.Daarna terug naar het scoutinggebouw en hotel waar de eersten gingen slapen. Echter een aantal fietsers en bezoekers wilde het ‘wilde nachtleven van Esztergom’ nog gaan proeven en gingen op zoek naar een kroeg. Hier werd doorgevierd tot in de late uurtjes.

Op de veertiende dag was iedereen, zoals gewoonlijk, vroeg uit de veren. Mien en Frank gingen eten halen bij bakker en plaatselijke C1000. Na terugkomst was de tafel gedekt en kon iedereen aanschuiven. De verhalen van de avond en nacht passeerden allen de revue. Een kast die in het hotel was omgevallen, Bjorn die door de raam nog op zoek was gegaan naar een cafe. Om 09:00u werd de touringcar gevuld met bagage en materialen en begon de terugreis. Onderweg waren er veel slaapmomenten voor fietsers en bezoekers. Gedurende de reis hoorde je de fietsers zeggen: ‘ hebben we daar gefietst’, ‘hier zijn we de grens overgegaan’ , ‘bij deze plaats was die geweldige blokhut’. De gehele fietstocht werd in omgekeerde volgorde beleefd. Ook kwam het besef hoe ver het was geweest.

Na zestien uur in de bus kwamen we in de buurt van Tungelroy. De renners werden onrustiger. Alle teksten die onderweg tegen elkaar geroepen werden herhaald: RECHTS RIEJE, LET OP DE KOELE, IS DE KETTING GESMEERDJ, WAT ZEET GARMIEN, WE MOTTE LINKS…….NEE RECHTS…..NEE LINKS….DJU DREIJE…WAE ZEEN VERKIERDJ…

Op het moment van Tungelder inrijden werd het stil in de bus. Zullen er 12 supporters staan, wat moeten we verwachten?

En dan de ontlading. Een plein vol supporters (wel meer dan 100), de brandweer spuit een erehaag. Bij het verlaten van de bus volgt een applaus en zodra alle fietsers buiten staan, krijgen ze nog een groter applaus van al deze supporters. Tranen vloeien van blijdschap en emotie. Wat is dit mooi.

Na de felicitaties wordt binnen nog een pilsje getapt en worden de renners en begeleiding naar voren geroepen. Roel Geelen bedankt hen namens Scouting en eenieder krijgt kort het woord. En zo komt een einde aan 14 daagse trip naar Esztergom.

ZE HEBBE UT UM GELAPTJ!!! PETJE AF!!

De dertiende dag, donderdag 13 september van Komarno naar Esztergom

Gereden 56 km. In totaal gereden over de gehele tocht 1577 km.
Gem. snelheid 28 km. Totaal gemiddelde snelheid over de gehele tocht 25,3 km.

In totaal 12.000 hoogtemeters geklommen.

De dertiende dag, de dertiende september, schuilt daar toch iets van onheil in. De nacht in het hotel was even wat anders dan al die dagen op het soldatenbritsje. Het regende, goed dat we nu niet in de tentjes liggen. Om 7 uur ontbijt, lunchpakketjes maken is niet nodig. Er zou immers nog 2 uurtjes gefietst gaan worden. Er  is al contact met Frank in de supportersbus, zij zaten aan het ontbijt ergens in de buurt van Wenen.

Binnenkomst in Esztergom 11.30 uur. Voor de brug over de Donau zullen renners en begeleiders zich verzamelen. Op de afgesproken tijd geen mens te bespeuren dan alleen Mien en Annemie. Mark en Matti zijn terug gereden. Wat is er toch aan de hand.

Dan krijgen we alles te horen, Marieke is onderkoeld geraakt. Gelukkig zijn de renners in de buurt van een bowlingcenter. De eigenaresse is ongekend hulpvaardig. Marieke wordt warm gewreven en knapt langzamerhand weer op. De andere renners beginnen het ook koud te krijgen. Stilstaan is niet goed. Een kop warme soep doet wonderen.

Ondertussen druilt het buiten door. Van het wachten krijgen Annemie en Mien hele hoge nood. Zo erg dat de auto bijna in de ingang van het restaurantje wordt geparkeerd. Dat lucht op, maar niet lang. De politie wil € 60, Mien weet er nog € 20 af te praten. Maar er moet betaald worden.

Nog drie kilometer dan komt Estergom, dat geeft moed. Ook dat familie, vriendinnen en supporters staan te wachten. Voordat we de brug overgaan heeft Paul voor ieder een persoonlijk woordje. Dat geeft saamhorigheid, ons einddoel is bijna bereikt. In colonne rijden we Esztergom binnen, mensen kijken om. Het verkeer ligt stil, de laatste heuvel op naar de kathedraal. Maar zo gemakkelijk gaat dat niet denkt de kardinaal, een bedevaart moet niet over rozen gaan. Marien, een van de gangmakers, trapt 100m voor de finish door zijn ketting. Oponthoud, waar blijven ze nu. Gelukkig snel gerepareerd. Daar doemt de kathedraal in al zijn grootsheid voor ons op, daar staat familie en vrienden. Wat een ontlading, de emoties komen los, er wordt geknuffeld, omhelst en gefeliciteerd. Ons doel is bereikt, wat zijn we trots dat we dit samen hebben kunnen en mogen doen.

Er moet aan de renners worden gedacht, iedereen spring bij. Ze zijn nat en koelen af, in een zijruimte van de kathedraal krijgen ze warme kleding. Dan de kennismaking met twee vertegenwoordigers van scouting Estergom. Over en weer worden herinneringen uitgewisseld. Het totale sponsorbedrag komt over de € 10.000. Dat is formidabel. Scouting Esztergom krijgt, zoals vooraf vastgelegd, een deel van het sponsorgeld. Dan naar het graf van Kardinaal Mindszenty, onder in de crypte ligt hij begraven. Een gids geeft een uitgebreide rondleiding. Beroemde personen worden aangehaald die het graf reeds bezocht hebben. Frank vraagt of hij voortaan ook de mannen en vrouwen van weerzijden van de Romeinse brug wil aanhalen. Zij die meer dan 1577 kilometer hebben gefietst om hier te komen. De gids belooft dit voortaan te zullen doen. Dus mocht iemand ooit eens in Esztergom komen, opletten of  dit ook gebeurd.

Nu hebben we onszelf geïnstalleerd in het scoutinggebouw hier in Esztergom. Met familie en vrienden gaan we uit eten en een klein feestje bouwen. En wij lachen, want we zijn door elkaar te helpen gekomen tot aan het graf van Kardinaal Mindszenty.

Aankomst in Esztergom

Helaas vanavond geen verslag van onze fietsers in Esztergom, aangezien ze momenteel geen WIFI verbinding hebben. Morgenvroeg wordt geprobeerd het verslag alsnog door te sturen.

Via telefonisch contact hebben we het volgende doorgekregen:

Ondanks de kleinere afstand (60 km) is het toch nog een zeer zware dag geweest vandaag, vanwege het temperatuursverschil met gisteren zo’n 20 graden minder en voortdurende regen. Sommige fietsers hadden onderweg last van onderkoeling, tevens hadden ze nog last van materiaalpech. De zwaarste dag tot nu toe volgens de fietsers

De fietsers zijn net na de middag aangekomen in Esztergom en werden opgewacht door de lokale pers, de scoutingmensen van Esztergom en onze supporters. Ze waren superblij met hun aankomst en de meesten waren ook emotioneel. Wat een prestatie, daar mag je zeker trots op zijn. Ze hebben een bezoek gebracht aan de Basiliek en het graf van Kardinaal Mindszenty, dit was zeer indrukwekkend. Vanavond zijn ze met z’n allen uit gaan eten (Hongaarse goulash) en natuurlijk mocht een pintje niet ontbreken (nu mag het weer). Het was een gezellige avond.

Morgenvroeg vertrekt de bus terug richting Nederland, ze vertrekken om 09.00 uur (ipv 10.30 uur). Aangezien op de heenreis de reistijd is meegevallen, is de verwachting dat de bus EERDER in Tungelroy gaat aankomen. Waarschijnlijk rond 0.00/0.30 uur. Houdt het blog en onze facebookpagina in de gaten. We zullen rond 22.00 uur contact hebben en daarna wordt de verwachte aankomsttijd in het blog of het gastenboek geplaatst. Het zou fijn zijn als jullie er zijn om hen te verwelkomen. Kan je niet aanwezig zijn, zet dan even een berichtje in het gastenboek.

Namens de fietsers en begeleiders

De twaalfde dag, woensdag 12 september van Brücke An Der Leitha naar Komarno (Slowakije)

Planning 163 km, gereden 175 km, totaal 1521 km.
Gem. snelheid 28 km

Het is een lange etappe, een van de langste. Het is wat de natuur betreft een saaie etappe. In een tourtocht zou zo’n route nooit opgenomen worden. We moeten in Esztergom komen, dus is er geen keuze. Het is bewolkt, al dagen wordt er gesproken van slecht weer dat opkomst is. Met die moderne i-phones van tegenwoordig heb je op elk moment en voor elke plaats de laatste weersgegevens voorhanden. Woensdagmiddag onweer, donderdag de hele dag regen. Daarna zou het weer beter worden.

Er is zoals afgesproken rustig gereden over lange, saaie en erg slechte wegen. Vol hobbels en gaten. Aan de fietsen geen problemen, wil zeggen dat het materiaal wel goed is. Zelfs geen lekke band.

Er is verschillende keren van land gewisseld. Voor Bratislava de grens over naar Slowakije, na Bratislava de grens over naar Hongarije. Een heel stuk de Donau gevolgd, maar op een wat grotere afstand als bij Passau. Lang niet zo mooi, bij Komárom wederom de Donau over en ook de grens naar Slowakije. Om 15.45 waren we er, iedereen had het wel gehad voor vandaag. In Komarna heeft de Esztergomse scouting een overnachting geregeld. Toen Mark, Matti, Mien en Annemie daar aankamen zakte hun “de boks” af. Dit ging echt niet zo vervuild als het eruit zag. Ze gaan natuurlijk niet bij de pakken neerzitten, scouting mensen zoeken overal een oplossing voor. Nu zitten we in een hotel voor € 12,50 pp inclusief ontbijt. Een halve liter bier € 1,00, chinees € 7,00 pp inclusief drank. Meer hoef ik niet te zeggen.

Onderweg merkten we duidelijk dat we wat teruggegaan zijn in tijd. Veel armoediger, paard en wagen kom je nog tegen, bij het hotel liep zelfs een jongetje te bedelen.

Nog een leuke ontmoeting onderweg, een Australisch echtpaar van boven de zestig per fiets op weg van Boedapest naar Amsterdam.

Fietspaden zijn hier niet echt, onze renners hebben ook 35 km gefietst over een weg waar je met de fiets niet mocht komen, ook niet met paard en kar. Marieke heeft nog wat Limburgs geleerd. “rengel”, die gelukkig pas kwam toen we in het hotel aan het bijkomen waren op het terras. In verte rommelt het. Na een half uurtje is het al weer voorbij.

In het hotel kan Mien en Annemie niet koken, zijn daarom noodgedwongen naar een chinees gegaan. Een berg eten voor bijna geen geld. Hier ook de bespreking van de dag van morgen. Normale tijd vertrekken. Een lachertje, 60 km. Onderweg is er contact met Frank, zodat we Esztergom binnenrijden als het thuisfront is gearriveerd. “Ik lig op kop”; Harrie voor het steeds op tijd klaar staan met eten en drinken onderweg. “Held van de dag”; Paul en Mark, voor al het werk dat zij hebben gehad met de voorbereiding van de tocht.

Nu gaat het er dan toch echt van komen. Wat staat ons morgen daar te wachten. Hoe kijken de mensen van de stad, waar de patroon van scouting Tungelroy ligt begraven, aan tegen dit vastberaden groepje. Een stelletje gekken of ………..wat anders. Zelf geloven we wel heilig in de missie van deze tocht.

De elfde dag, dinsdag 11 september van Mariazell naar Brücke An Der Leitha

Planning 158 km, gereden 160 km, totaal 1346 km.
Gem. snelheid 27,9 km

De renners hadden aanvankelijk goed geluisterd naar voorzitter Wim. Niet te hard aan het begin. Vrij lange afdaling eerst, na 15 km begon het feest. Een vrij pittige helling van een kilometer of acht, met tijd en wijle wel15 %. Het werd al warmer en het zweet drupte van de gezichten. Het liep best, ieder was nog fris. Bovenaan drinken, wat eten en verder naar het eerste rustpunt. Daar was het al weer warmer, bidons leeg en proviand zo goed als op. Alles bijgevuld en dan er weer tegenaan. Het blijft dalen, dat gaat wel lekker. Maar de zon die kent geen medelijden. Verder naar de tweede stop, het duurt langer dan verwacht. Jac heeft een klapband gehad, “slangenbeet” in vaktermen. Is ergens opgereden.  Stand Rob; 2, Marien: 1, Ronald 1 en nu Jac; 1. Ondertussen is het gloeiend heet geworden, 32 graden. De heetste dag van de hele route. Ongenadig brand de zon in op de lijven van de renners. Het land zindert in de hitte. Grote stofwolken, waar de boeren op land aan het werken zijn, trekken over de weg. Er waait een verschroeiende föhnwind schuin van voren. Extra water wordt aangesleept om het vochtverlies aan te vullen. Volgens Jac kookt het water in zijn bidon. Gelukkig een bakkerij in de buurt die open wil doen voor verse broodjes.

Er wordt hard gereden, veel te hard volgens sommigen, 30 tot 35 km per uur. Daar wordt wat over “geknoterd”. Als paarden de stal ruiken….

De laatste kilometers gaan nog voor een heel stuk over een kasseienweg. Het hobbelt en rammelt zo dat Mies zijn zadeltasje verliest. Heel voorzichtig hoor je; volgend jaar Parijs – Roubaix ?

Ondanks alles zijn er die zeggen; het was een mooie dag, we hebben fijn gefietst. Paul denkt nog met vreugde terug aan de lekkere druiven van onderweg. Daan laat zich ontvallen: “Mij krijgen ze niet meer klein”.

Hier in Brücke An Der Leitha hebben we de beschikking over een mooi scoutinggebouw.

We liggen niet zover van Wenen, er zijn er die het niet kunnen laten daar even naar toe te gaan. Zijn nog niet moe genoeg.

Nog het avondeten evaluatie van de dag en vooruitblik op morgen. Het hoge tempo van vandaag komt ook aan bod. Is niet bewust gebeurd, morgen doen we het rustiger.

“Ik lig op kop”; Mark, omdat hij altijd als eerste op de overnachtingsplaats is. En “Held van de dag”; Matti voor al het sjouwwerk de hele dag door.

Morgen zakken we weer af naar de Donau, gaan door Bratislava. Dan weer de Donau over voor de eerste overnachting in Hongarije. Afstand 163 km. Estergom komt in zicht, wat zouden ze daar voor ons in petto hebben.

De tiende dag, maandag 10 september; rustdag in Mariazell

Ontbijt in het ochtendzonnetje Het ultieme vakantiegevoel. Precies dat wat er hier nu heerst na die uitzonderlijke dag van gisteren.

Bespreking na het ontbijt. “We hebben veel pieken en dalen gehad”, zegt voorzitter Wim. Klopt letterlijk en figuurlijk. Kijk niet te licht aan tegen de dag van morgen. We moeten deze bergen weer uit totdat de laatste 50 km freewheelen naar de Donau. Totaal 160 km, moet kunnen, normaal gesproken, met deze vrouwen en mannen.

Held van de dag: Ad, vanwege zijn verslagen.

“Ik zit altijd op kop”: Martie is uitgegroeid tot een echte berggeit.

Nieuwe onderscheiding bolletjestrui; voor de koningin van de rit, Nancy. Er is ook gezorgd voor een bijpassend rokje.

Gisteren heeft Harry nog iets zeer bijzonders ontdekt. In gesprek met een lokale bewoner kwam hij erachter dat Kardinaal Mindszenty hier in Mariazell tijdelijk begraven heeft gelegen. Dat is toch wel heel uitzonderlijk, een teken. Daar heeft de Kardinaal persoonlijk de hand in gehad om ons hier langs te sturen. We zijn onmiddellijk gaan kijken. In de basiliek herinnert nog een plaquette aan hem. Van 1975 tot 1991 begraven in deze kerk. Kardinaal Mindszenty heeft geageerd tegen de Russische bezetting, een symbool van vrijheid. Na de machtswisseling in Hongarije is hij naar Estergom gehaald.

Paul kwam op het idee om op de rustdag ieders ervaringen te polsen, hieronder het verslag ervan.

Annemie:
Het meegaan als verzorgster van de renners is boven verwachting goed bevallen. Het koken valt mee in combinatie met Mien vormen we een goed team. We kunnen vrij goed inschatten wat er nodig is met het doen van de inkopen. Er wordt niets weggegooid.

Nancy:
Het gaat steeds beter en het wordt steeds leuker, inclusief de zwaarste etappes. De omgeving van gisteren, de koninginnerit, vond ik de mooiste. Geweldige vergezichten. Deze rit geeft me nog meer wilskracht en doorzettingsvermogen. Het geeft me positieve energie. Als je iets persé wilt bereiken, dan lukt dat.

Daan:
Wat een verschil met een jaar geleden, toen was ik na 40km bekaf. Ik heb meer conditie en energie gekregen, ga bergop zonder af te stappen. Ben gestopt met roken. Voor we aan de tocht begonnen had ik voor mezelf al voldoende bereikt. Het geeft me steeds meer energie en ik ga door met fietsen.

Harry:
Het begeleiden op de motor is een rol geworden zoals ik gehoopt had. Het is een goede en nuttige rol. Ik voel me helemaal opgenomen in de groep en een deel van het geheel. Decombinatie motorrijden en vakantie houden is goed geslaagd. In tenten slapen gaat me goed af.

Wim:
Ik heb al veel en met verschillende groepen gefietst. De tocht met deze groep loopt voortreffelijk. Een heel verschil tussen maart, toen we begonnen met trainen en nu. Toen hadden velen het nog erg moeilijk. Het is erg gezellig en de routes zijn geweldig. Ik neem in het dagelijks leven geen blad voor de mond en dat doe ik hier ook niet. Als iets niet kan dan zeg ik dat.

Björn:
Ik fiets al van jongs af en heb respect voor hen die een jaar geleden zijn begonnen. Ze zijn op een hoog niveau gekomen. Hebben ook de juiste mentaliteit en doorzettingsvermogen. Er zijn wel enkele verbeterpunten, soms geeft ik wat tips om slimmer te rijden Zou dit niet hebben willen missen het is een hechte groep geworden. Onderweg zie ik ook mooie meiden, de mooiste was wel op de weg tussen Passau en Linz.

Marien:
Ik had het nog erg druk met de Raad van Elf toen de vraag kwam om mee te doen. Ik had eigenlijk nog nooit verder gefietst dan +/-35km. Zo’n kans krijg je maar een keer, al moesten we 2500 km fietsen was ik nog meegegaan. Na het carnavalsseizoen pas serieus begonnen met trainen. Inmiddels had ik voor vertrek ik ruim 7500km getraind. Je leert je eigen kwaliteiten kennen, voel me lichamelijk veel beter. Ik ben meer een stayer dan een klimmer. We hebben het allemaal wel eens moeilijk, al doen we nog zo stoer,dan vangen we elkaar op, we krijgen een speciale band, hebben respect voor elkaar. Ik blijf zeker fietsen samen met Jac.

Ronald:
Ik ben een hardloper, deze kans om naar Hongarije te fietsen heb ik met beide handen aangegrepen. De dag na het opgeven kreeg ik mijn hartproblemen. De cardioloog in Weert zei vergeet het maar om mee te gaan, de chirurg in Eindhoven, misschien ooit. Ik dacht ik bekijk het zelf wel zeg voorlopig nog niets af. De eerste keer heb ik 30 km gefietst en een vreugdesprong gemaakt dat het misschien toch zou kunnen lukken op de trainingen om bij te blijven. Mijn gevoel is dubbel, het volbrengen van deze tocht en de sponsoring van scouting waar ik zulke goede herinneringen aan heb. Ik vind dat de kleur van mijn fiets goed past bij onze outfit. ;-)

Mies:
Ik ben de senior, een Oaj Kûuk, maar ik vind het fijn om me met de jeugd te kunnen meten. Bij het slapen in de tent komt het scouting gevoel weer boven. Ik was bij het eerste kamp in Roggel, koken op een houtvuur en veel regen. Ik zie weinig verschil in het fietsen met deze groep of een andere. Ik heb veel respect voor hen die weinig gefietst hebben. Er is een goede discipline en helpen elkaar als het nodig is.

Jac:
Het is net of Jac al jaren fietst en klimt en is pas na de carnaval begonnen. Heeft tot nu toe 6500 km gefietst. Ik heb 25 jaar weinig kunnen doen vanwege mijn enkel. Bij de eerste oefentocht naar de Slingerberg dacht ik dat we er per auto eerst naar toe zouden rijden. Waarom ik minder moeite heb met klimmen weet ik niet. Wil zeker blijven fietsen, samen met Marien. Wilma plaagt mij wel eens met; “je geeft volgens mij meer om je fiets, dan om mij”. Het gaat heel goed onder elkaar zoals dat alleen in Tungelroy en Stramproy kan.

Mark:
Medeorganisator van de tocht, Paul erbij gevraagd om te helpen. Heeft er veel werk mee gehad. Er is niet veel verschil tussen dit en het organiseren van een scouting kamp. Ik vond ook dat  het hele gebeuren met uitzondering van het fietsen op scouting wijze georganiseerd moest worden. Heb er geen spijt van om zelf niet mee te fietsen, vind het leuker om het gebeuren erom heen te regelen. Stond er meteen achter toen Nancy zei: “Ik fiets mee”. Er moest toen ook thuis heel wat geregeld worden. Van het fietsgebeuren onderweg krijg ik ’s-avonds genoeg mee.

Martie:
Staat te kijken van zichzelf heeft onderweg een big smile op zijn gezicht. De eerste en tweede dag waren moeilijk, maar komt na zo’n rustdag er weer helemaal bovenop. Sinds een jaar aan het trainen, heeft toen een fiets gekocht. Is wel wat zwaarder, maar dat ben ik ook. Blijft fietsen, niet zeker in tourtochten, kan ook met een mountainbike. Ik geniet elke dag en ik zie weinig verschil tussen scoutingkampen en dit kamp. Leeft toe naar de wereld jamboree in 2019 in Virginia Amerika. “Ik heb geen talent om ergens wereldkampioen in te worden, maar wil wel het gevoel hebben een wereldprestatie te hebben neergezet”.

Marieke:
Breng met haar beroep als sportarts theorie en praktijk in beeld. De zorg voor de navigatie heeft daar geen moeite mee, ook niet als een enkele keer opmerkingen gemaakt worden. De ampullen die zij bij zich heeft bevatten gezuiverd zeezout. Bevat dezelfde samenstelling als de mineralen die ieder in zijn lichaam heeft. Weet daar sinds kort iets meer van; een experiment voor zichzelf. Voelt zich thuis bij de Limburgers. Weet ondertussen dat “mik” brood is. Friezen zijn stug, Limburgers het omgekeerde, doen alles met een glimlach. Heeft een competitie met Rob, wie het eerste boven is. Gisteren had zij gewonnen.

Mien:
Heeft zich laat opgegeven, eigenlijk diep van binnen heb ik dit altijd gewild. Had geen vakantiedagen genoeg en Wiel was zo lang alleen. Het is geweldig, mijn lust en leven. Het is soms hard werken, maar ik heb het er graag voor over. Tien kilo aardappelen en 5 kg andijvie is normaal en dan blijft er niets over. Kookt zoals ze dat thuis ook zou doen. Als specialiteit staan er meer pasta’s op het menu. Het slapen in een tent doe ik liever dan in een blokhut. Heeft er heel veel plezier aan, is een hobby om dit te organiseren. Met humor en gezelligheid wil ik me voor 200 % inzetten.

Matti:
Ik had zelf ook graag willen fietsen. Heb pas een huis gekocht en kon de tijd die nodig was om te trainen niet combineren met het inrichten van mijn huis. Daarom heb ik de keuze gemaakt om als verzorger mee te gaan. Ik mis wel de beleving die je als fietser wel gehad zou hebben. Vindt het knap dat de fietsers zich inhouden bij het drinken, niet roken en geen vette hap. Doet voorlopig nog wat hij anders ook doet. Heeft nu een geweldige ervaring dit mee te maken.

Rob:
Kent het scoutingleven en het fietsen, dit is een mooie mix. Fysieke uitdagingen gaan hem redelijk gemakkelijk af. Leest boeken over extreme uitdagingen; alleen omdat het leuk is daarover te lezen, niet om het zelf te doen. Wel mogen er wat mij betreft best wat meer bergjes komen. Had niet gedacht dat de latere starters met fietsen zover zouden komen. Heeft  respect voor deze doordouwers. Gaat de uitdaging met Marieke aan en houdt zich daarbij niet in. Moet regelmatig in haar de meerdere erkennen.

Paul:
Mede organisator van het gebeuren, samen met Mark. Hebben samen nog anderen gevraagd te helpen. Van oorsprong ben ik een hardloper, heeft zich sinds drie jaar ook toegelegd op het fietsen. Ik ben een klimmer, rij het liefst de berg op. Kan ik me in mijn eigen tempo volop laten gaan. Gaat als hobby in de Italiaanse Alpen fietsen. Heel bijzonder om met broer en vriendin dezelfde hobby en beleving te hebben. Daarnaast mam mee en straks pap aanwezig bij de finish in Esztergom.

Ad:
Heb hier een schitterende vakantie aan, kan motorrijden en daarnaast scouting van dienst zijn.

Mijn helden zijn de vrouwen en mannen die hier zich helemaal geven om hun droom te realiseren. Kardinaal Mindszenty vond ook dat geen eliteclubje zijn macht mag opleggen aan anderen. En dat mensen die het minder hebben, geholpen moeten worden. Precies dat waarvoor de fietsers hun best doen om de sponsorgelden bij elkaar te brengen.

De negende dag, zondag 9 september van Enns naar Mariazell

Planning 111 km, gereden 115 km, totaal 1186 km.
Gem. snelheid 22,6 km

Het was geweldig de verbinding met de MFA in Tungelroy. Dank aan de technici die dit allemaal mogelijk hebben gemaakt. We konden heel goed meekrijgen wat er thuis gebeurde. Mooi om de kinderen te zien en te spreken, vooral voor de papa’s en de mama’s een extra steun voor de rest van de tocht.

Samen nog een pilsje gedronken en dan naar bed. De dag van morgen is een van de zwaarste, hoe gaat ieder die doorkomen.

Om kwart over zeven, een uur voor het vertrek, zat ieder al aan tafel. Zelfs Daan en Ronald die normaal niet een van de eerste zijn waren present. Toch maar een extra boterhammetje smeren. De strategie wordt nog een keertje doorgenomen voor de laatste klim. Motoren zorgen aan het begin van de klim klaar te staan. Voor het vullen van

de veldflessen of voor nog een extra banaantje. Mien en Annemie staan met de auto aan de top voor om iets warms aan te kunnen doen.

Al heel snel gaat het beginnen en nog niet zo’n beetje ook. De ruggen worden gekromd en de spieren spannen zich. Zittend en staand zwoegt ieder zich omhoog. Nondedoeme waar zijn we aan begonnen. Het is zwaar, maar ze gaan door. De echte berggeiten komen aan hun trekken, Marieke, Paul, Rob en Björn zeggen dat ze dat genieten noemen. Een helling van 15 % zit erbij, allen weigeren ze om af te stappen. We gaan dit halen. Boven wordt netjes op elkaar gewacht. Daar is  eten en drinken. De renners zijn altijd blij ons te zien, nu meer als ooit. Niet te lang, verder. Het is nog voormiddag, als het nu al zo zwaar is……… Dan de afdaling, dat is andere koek. Met de neus op het stuur omlaag, dat gaat lekker. Op de afgesproken plaats, in het dal van de Ybbs, de eerste echte rustpauze. Er is nog voorraad genoeg, er wordt niet lang getreuzeld. Verder,  er is zelfs tijd om van de omgeving te genieten. Op de hogere delen heb je uitzichten zover het oog reikt, heel in de verte wat hogere pieken. Omhoog gaat het weer en dan ook echt omhoog. Er moet weer gestampt worden, heet is het, de zweet gutst van het lichaam. Op het hoogste punt staan we weer met water en proviand. Daan komt binnen, “grauwelt” wat, het is niet te verstaan maar zijn gezicht spreekt boekdelen. Oom Marien komt eraan te pas. Een krachtterm van hier tot Esztergom. Dit gaat niet gebeuren, ik heet van Helmond, die weten van geen wijken. Zo zijn we gekomen tot op een 32 km van het eindpunt Mariazell. Een bedevaartsplaats, deze liggen meestal niet onder in een dal. Afdaling kilometertje na kilometer, dat gaat lekker, houden zo. Tot op een 10 km voor het eindpunt. Daar begint het weer, helling 13 %, de ogen beginnen te draaien. Staand, stampend, terug tot in het kleinste verzet naar boven. Niet denken, doen. Jac, Martie, Wim, Mies, Ronald, Daan, Marien, Nancy, wat doen ze hun best. En ze halen het hoogste punt, Zellerhain, 1125 m. Wat een ontlading, Marien; “Ik ben hand in hand met Nancy naar boven gefietst”. Nancy; “Ik vind bergen leuk”.

Op de camping, we willen zwemmen, 500 m lopen. Björn, “Kan iemand een taxi bellen”.

Mien en Annemie hebben de hele dag mee ondersteuning gegeven aan de fietsers. Hebben geen tijd gehad om te koken. Gaan we lekker uit eten. Niet dat het eten dat ze koken niet lekker is, dat kunnen  we helemaal niet  zeggen.maar we kunnen niet alles van hun verwachten, want meteen op de camping maken ze hun naam als waswijf waar en hangt de was binnen 1 uur al weer te wapperen aan de lijn.

Kardinaal Mindszenty glimlacht hoog hierboven.