Planning 158 km, gereden 160 km, totaal 1346 km.
Gem. snelheid 27,9 km

De renners hadden aanvankelijk goed geluisterd naar voorzitter Wim. Niet te hard aan het begin. Vrij lange afdaling eerst, na 15 km begon het feest. Een vrij pittige helling van een kilometer of acht, met tijd en wijle wel15 %. Het werd al warmer en het zweet drupte van de gezichten. Het liep best, ieder was nog fris. Bovenaan drinken, wat eten en verder naar het eerste rustpunt. Daar was het al weer warmer, bidons leeg en proviand zo goed als op. Alles bijgevuld en dan er weer tegenaan. Het blijft dalen, dat gaat wel lekker. Maar de zon die kent geen medelijden. Verder naar de tweede stop, het duurt langer dan verwacht. Jac heeft een klapband gehad, “slangenbeet” in vaktermen. Is ergens opgereden.  Stand Rob; 2, Marien: 1, Ronald 1 en nu Jac; 1. Ondertussen is het gloeiend heet geworden, 32 graden. De heetste dag van de hele route. Ongenadig brand de zon in op de lijven van de renners. Het land zindert in de hitte. Grote stofwolken, waar de boeren op land aan het werken zijn, trekken over de weg. Er waait een verschroeiende föhnwind schuin van voren. Extra water wordt aangesleept om het vochtverlies aan te vullen. Volgens Jac kookt het water in zijn bidon. Gelukkig een bakkerij in de buurt die open wil doen voor verse broodjes.

Er wordt hard gereden, veel te hard volgens sommigen, 30 tot 35 km per uur. Daar wordt wat over “geknoterd”. Als paarden de stal ruiken….

De laatste kilometers gaan nog voor een heel stuk over een kasseienweg. Het hobbelt en rammelt zo dat Mies zijn zadeltasje verliest. Heel voorzichtig hoor je; volgend jaar Parijs – Roubaix ?

Ondanks alles zijn er die zeggen; het was een mooie dag, we hebben fijn gefietst. Paul denkt nog met vreugde terug aan de lekkere druiven van onderweg. Daan laat zich ontvallen: “Mij krijgen ze niet meer klein”.

Hier in Brücke An Der Leitha hebben we de beschikking over een mooi scoutinggebouw.

We liggen niet zover van Wenen, er zijn er die het niet kunnen laten daar even naar toe te gaan. Zijn nog niet moe genoeg.

Nog het avondeten evaluatie van de dag en vooruitblik op morgen. Het hoge tempo van vandaag komt ook aan bod. Is niet bewust gebeurd, morgen doen we het rustiger.

“Ik lig op kop”; Mark, omdat hij altijd als eerste op de overnachtingsplaats is. En “Held van de dag”; Matti voor al het sjouwwerk de hele dag door.

Morgen zakken we weer af naar de Donau, gaan door Bratislava. Dan weer de Donau over voor de eerste overnachting in Hongarije. Afstand 163 km. Estergom komt in zicht, wat zouden ze daar voor ons in petto hebben.