Planning 140 km, gereden 143 km, totaal 1071 km.
Gem. snelheid tot Linz 29,8 km, uiteindelijk 27,2 km.

Op de camping hebben we een speciaal plekje bij de kantine van de voetbalclub gekregen. Volop douches en toiletten aanwezig. Ieder loopt er fris en fruitig bij en wordt er niet bedenkelijk in een bepaalde richting gekeken. Het eten piepertjes met schnitzels was wederom met veel zorg en liefde bereid. Bij de kantine is nog een enkel pilsje soldaat gemaakt. Voor 11 uur ligt bijna iedereen in zijn slaapzak.

De rit van vandaag gaat richting Passau, de Donau en de Oostenrijkse grens. Al snel wordt langs de Donau opgefietst. Wat een mooie natuur hier. Veel bossen hier een daar wijnvelden en rechts van ons stroomt de Donau. Geweldige rivier, niets meer van het smalle stroompje wat we eerder in Duitsland zijn overgestoken. Met zonneschijn zijn we vertrokken, hier gaat de Donau zo nu en dan schuil achter een sluier van nevel. Die schöne blaue Donau, hier heeft hij nog meer de kleur van de klei die door de zijrivieren wordt meegenomen. Je hoort wel eens dat mensen gaan fietsen van Passau naar Wenen. Nu we dit gezien hebben een aanrader voor iedereen. Achter Passau gaan we de Donau over om Oostenrijk binnen te gaan. Van een grenscontrole valt helemaal niets te bespeuren.

Weer geen brug, met een klein veerbootje steken we over. Is een mooie afwisseling en ook geen tijdverlies, want iedereen kan meteen aan boord. Aan de overkant weer een stuk verder langs de Donau. Dan hebben Paul en Marieke bij het uitzetten van de tocht een grote bocht in de rivier afgesneden. Dat zou een pittige klim gaan worden. De renners doen er niet moeilijk over. De etappe van vandaag stelde niet veel voor, althans op de motor. Het was een makkie, dit werd helemaal gecompenseerd door de schitterend omgeving. Mark en Matti hadden nog met de bagagebus naar een garage gemoeten. De motor wilde niet goed meer lopen. Een verstopte brandstoffilter, gelukkig niet meer. “Nu loopt hij weer als een ……….”, zegt Mark

Het enige moeilijke was nog de stad Linz. Mooie stad aan de Donau, maar wel druk, was ook nog een groot feest gaande. Veel verkeerslichten, Martie’s sur place mislukte en daar lag hij met zijn goeie gedrag. Niets aan de hand. Ook Nancy ging tegen de vlakte, meende een tramrail te kunnen volgen. Ook nu weer niets aan het handje, toch een taaie die Nancy. Aan haar achterwiel moeten wel een paar spaken worden bijgedraaid, zodat het wiel weer mooi rond draait.

Om 14.30 uur zijn we bij het scoutinggebouw in Enns, gelegen tussen twee armen van de Donau. Voldoende slaapgelegenheid, de sanitaire voorzieningen zijn er wat minder. Geen lekke banden vandaag. De rest begint al bijna routine te worden, douchen, slaapgelegenheid inrichten en eten.

Na het eten vergadering; de tocht van morgen wordt de koninginnerit. Weliswaar maar 111 km, maar wel met een col van de buitencategorie. Een 21 km lange klim met een maximale stijging van 16 %. Motoren aan de voet van de berg, auto bovenaan met warme kleding.

Daan heeft het petje; “Ik zit altijd op kop”, omdat hij een paar keer voorop heeft gereden. Held van de dag is Björn heeft onderweg verschillende keren geholpen als er eentje wat achterbleef.

Vandaag is in de MFA “Trappen en tappen”. Björn heeft een hotel gevonden waar wifi is. Misschien kan er verbinding gemaakt worden. Als de tocht van morgen achter de rug is kunnen ze in Esztergom beginnen de vlaggen maar vast klaar te leggen.

Planning 159 km, gereden 167 km gemiddelde snelheid 27,7 km, totaal 928 km.

Een geweldige maaltijd met stamppot en gebakken vis of worst. Je vraagt je af waar blijft het allemaal. Die mannen en dames moeten toch moddervet worden, echter je ziet geen enkele veranderingen in al die atletische figuren. Onder de maaltijd bij het schaarse licht van een zaklamp evaluatie van de dag. Het is ondertussen al helemaal donker geworden. De fiets van Ronald is naar de fietsenmaker voor reparatie. Vandaag lukt het niet deze te repareren, morgenvroeg om 8.00 uur kan hij opgehaald worden. Kwart over acht vertrekken lukt niet, zal later gaan worden. De tocht van morgen moet niet te licht tegenaan gekeken gaan worden. 159 km door Beieren, het zuiden van Duitsland. Ook zou het flink warm gaan worden. Al vergaderend is Björn in slaap gesukkeld. Het is niet dat de voorzitter niet inspirerend of assertief is. Nee hoor, absoluut niet maar Björn houdt nu eenmaal niet van vergaderen.

Held van de dag inclusief muts en medaille is Mies geworden, vanwege zijn hulp en ondersteuning  bij de reparatie van de fiets van Ronald. Goed zo Mies, een voorbeeld voor iedereen. Ben nog vergeten te vertellen dat Rob ’s-morgens bij het oppompen zijn band heeft opgeblazen. Stand Rob twee lekke banden Marien een. ’s-Avonds zijn we samen nog een pilsje gaan drinken op de goede afloop van de dag.

Heldere nacht koelt flink af, de een kan er beter tegen dan de ander. Nancy heeft er geen last van bij het omruimen van de tent lag er nog haar BH.

Vertrek is wat later omdat de fiets van Ronald opgehaald moet worden. De auto komt aanrijden met niet een maar twee fietsen achterop. Zowat ieder valt achterover van verbazing heeft Ronald een spiksplinternieuwe fiets gekocht. Wauw ……, wat blinkt hij en van wat een dikke stangen is hij gemaakt en toch zo licht als een veertje. Trots als een pauw begint Ronald aan de etappe van vandaag. Vertrek kwart over negen. Een uur later dan normaal, een lange tocht voor de boeg en warm. Op de eerste rustplaats is er heel wat hilariteit. Ronald is niet te stoppen ligt bij ieder klim aan kop. De opmerkingen zijn niet van de lucht: “die dikke stangen, zeker een e-bike”, “de route wordt verlegd, we rijden van laadpunt naar laadpunt”, “in die nieuwe helm zitten daar zonnepanelen in”. Allemaal jalousie en niets anders. Wat wel gebeurd is, dat hij een lekke band gereden met zijn nieuwe fiets.

Bij de volgende stop groot nieuws; Martie is peetoom geworden van Ruben. Wat is hij trots, hele familie Nijs van harte gefeliciteerd van ons allemaal. Gaat hij zijn peetoom achterna kunnen we nog heel wat verwachten. De tocht verloopt gladjes, valt heel veel mee. Glooiend landschap een paar klimmetjes in het begin. Deze zaten vooral aan het begin, later uitlopend naar de Donau. Mooie omgeving heel veel velden met hop, daar kan nog een heleboel gerstenat van gemaakt worden. Om 16.30 uur was iedereen op de nieuwe overnachtingplaats, weer een camping. Ruimte in overvloed, voorzien van alle faciliteiten.

Held van de dag; Ronald, gaat op pad voor een andere schakeling en komt terug met een nieuwe fiets. Hij blijft de aandacht de houden. Ik lig altijd op kop; Rob, voelt zich dan pas in zijn element als hij opkop ligt. Een nieuwe medaille is in het leven geroepen: voor de meeste sanitaire stops. Winnaar Jac; “de grootste zeikerd”.

Al met al zijn de helden van de “Romeinse brug” weer een dag dichter bij de patroon van scouting Tungelroy gekomen.

Van Ellwangen naar Ingolstadt. Planning:137 km, gereden 142 km, totaal 761 km .

Gisteravond zijn we dan samen uit gaan eten. Zoals dat bij scouting heet uit E T. Prachtige locatie, voor ons hadden ze een speciaal hoekje geregeld. Helemaal onder in de kelder. Het eten was voortreffelijk, de bediening subliem. Steeds werden extra porties en lekkere hapjes bijgehaald en op ons bordje gedaan, waarbij Ronald steeds iets meer aandacht kreeg. Hoe doet hij dat toch. Tussendoor even bespreking over de route van morgen. Niet al te lang, pittig in het begin daarna licht glooiend en afdalend naar de Donau. Ieder is vol lof over Imke, een groot compliment voor het regelen van de geweldige locaties waar we telkens terechtkomen. Held van de dag was Ria van Helmond, van het moment dat ze hier was heeft ze Mien en Annemie geholpen. Ze vond het erg dat ze weer naar huis toe moest. Nu denk je ze zullen wel wat pilsjes achterover slaan, dat valt best mee. Iedereen is met zijn gedachte toch bij de dag van morgen. Niemand wil met een kater op de fiets zitten. Goede discipline, maar eenmaal in Esztergom, vrees ik het ergste. Het was wat bewolkt en koelde daardoor niet zo af als de nacht ervoor.

Vandaag kwart over acht, ieder staat klaar. Een rustdag is lang genoeg nu moet er weer gepresteerd worden. Meteen een pittige klim, zoals gezegd aan het begin. Ronald krijgt problemen met het schakelen bij het voorblad, kan alleen het middenblad kan hij gebruiken. Kan beter wat meer aandacht schenken aan zijn fiets dan aan het vrouwvolk. Er is weinig aan te doen, repareren straks op de overnachtingsplaats. Ik wilde nog wat filmen, ben daarvoor een stuk vooruit gereden. Voordat ik mijn camera in gereedheid had waren ze al voorbij. Dat vonden ze wel lollig. De rest van de tocht verliep voorspoedig, de wegen waren licht glooiend en er werd in een hoog tempo gereden. Het was bewolkt en daardoor wat frisser als de dagen ervoor. Normaal worden allerhande kledingstukken uitgedaan, maar vandaag niet. Op de afgesproken stops stonden we tijdig klaar met proviand. Geen missers vandaag. ’s-Middags de Donau over gestoken, heeft niet veel weg van de machtige rivier waarover je altijd hoort. Misschien komt dat nog. Ongelooflijk maar om 14.45 uur waren we op de afgesproken camping in Ingolstadt. Ingolstadt ligt zo’n 85 km boven München. Mark en Matti hadden de tenten al bijna staan. Mark en Matti twee harde werkers zonder kapsones (tot nu toe dan). Elke dag weer alles in en uit de bus laden, stretchers opzetten, bagage sjouwen. Tussendoor nog alle vragen van iedereen proberen op te lossen. Mark gaat het regelen en vindt altijd wel een oplossing. Vannacht slapen we allemaal in tenten. Soep hebben we al gehad straks volgt de rest van de maaltijd. Esztergom here we come.

De strijders uit dorpjes rondom de Romeinse brug zijn aan een rustdag toe. En welverdiend na zo’n prestatie door iedereen. Hier kun je alleen maar groot respect en diep ontzag voor hebben. Ver weg van huis daar je sporen achterlaten en geschiedenis schrijven, waar nog lang over gesproken gaat worden.

Vandaag mochten we van de grote leiders, Wim en Mies, wat langer blijven liggen. Om half negen iedereen present voor het gezamenlijk ontbijt. Ruim voor tijd was bijna iedereen al druk in de weer. Van Daan zou je denken die slaapt een gat in de dag, omdat hij anders niet een van de eersten is. Komt zeker doordat pap en mam nu hier zijn.

Het ontbijt was bijna gedaan komt Ronald aanzetten. Hilariteit onder de jongsten onder ons. Iets over een fontein en een standbeeld, kon het niet helemaal volgen. Misschien komen we er nog eens achter, als we verder op weg zijn naar Hongarije. Nu we het toch over Ronald hebben, een van die kanjers, gaat als een raket door het Duitse bergland. Wat een atleet, wat een sportheld, Lance Amstrong verbleekt bij deze prestaties. En dan te bedenken dat Ronald een jaar geleden nog diep in lappenmand zat. Geen spoortje van ongemak te bekennen. Alleen wat later vanmorgen dan. Hij schijnt ook goed op te kunnen schieten met Nancy.

Dan kan nu de rust beginnen; nee, iedereen aan het fietsje poetsen, kettinkje smeren, bandje voelen en remmetjes afstellen. Mien en Annemie en hulp van Ria met het wassen. Mark heeft 50 m waslijn gemaakt, hangt helemaal vol. Dan wordt er eindelijk gerust, Martie gaat wat lopen, Jac en stukje fietsen er gaan er wat zwemmen en de rest klimt de heuvel over om naar het stadje te gaan.. Mooi stadje trouwens, mooie basiliek. Ze schijnen hier iets met paarden te hebben, best veel beelden ervan.

Vanavond gaan we samen uit eten. Het MT heeft wat geregeld, doen er nog wat geheimzinnig over. We laten ons verrassen. In het restaurant is wifi, dus de laptop gaat mee. Kunnen we het gastenboek van de Helse Tocht nog eens doorlezen. Frank heeft gisteren een kopie hiervan gemaild. Iedereen wilde de reacties lezen en vindt het geweldig van het thuisfront iets te lezen. We hebben de indruk dat het hele gebeuren in Tungelroy en Stramproy erg leeft. Dat is een grote stimulans op moeilijke momenten, die ieder wel eens heeft (al zeggen ze van niet) Al is het maar het achterwerk. Heb’se al gesjreeve, sjrief mer op noe. Heb je nog niet gereageerd, laat wat van je horen. Het helpt echt.

De vierde dag van Eberbach naar Ellwangen 145 km, in werkelijkheid zijn het er 150 geworden.  Totaal zijn nu  619 km gefietst.

Bij de evaluatie van gisteravond was nog even een serieus moment. Wim moest kwijt dat het niet de bedoeling is om zo snel mogelijk naar beneden te fietsen. Gisteren is daar nog iets van geschreven. Veel te gevaarlijk, “we kunnen niet hebben dat iemand valt, dan is de tocht voor iedereen afgelopen”. Goed Wim, je hebt gelijk Wim, dat doen we. De “Held van de dag” waren twee heldinnen. Annemie en Mien werden geprezen voor hun uitmuntende verzorging van de innerlijke en uiterlijke mens. Dus geen “waswijven”, meer, maar onze lieverdjes. Jac werd even op het verkeerde been gezet, dacht zeker nu ben ik aan de beurt. Wat is het geval hij kreeg de prijs, een wielrennerspetje met de tekst: “Ik zit altijd op kop”. Dit vanwege uitzonderlijke prestatie (de pillen!!!).

Ik dacht dat motorrijders vaak bezig zijn met poetsen van hun speeltje. Wielrenners doen niet onder, zijn ’s-avonds ook een tijdje bezig hun troetelkindje te verwennen. Van Marieke mag de fiets zelfs niet buiten staan. Gaat zelf liever buiten liggen als de fiets maar binnen kan.

Dan vandaag, de tocht zou niet uitzonderlijk zwaar worden. Wel een stevige klim aan het begin en daarna nog een paar klimmetjes erachter aan. 1300 hoogtemeters, moet te doen zijn, volgens Mies. Lekker fietsen naar de rustdag van morgen. Uiteindelijk zijn het er bijna 2100 geworden. Ik hoorde Martie zeggen: “We zaten zo hoog dat de lijnvluchten naar Mallorca  langs kwamen”. De rustdag van morgen is dus echt wel verdiend. De bananen, wafels, krentenbollen en waren niet aan te slepen. Om maar te zwijgen over het extra water dat onderweg nog bijgehaald is. Dus dachten we, laten we voor de laatste stop nog wat puddingbroodjes en chocolademoppen kopen. Wat gebeurt er, ze zien ons niet staan en karren keihard door. Het is uiteindelijk toch nog goed gekomen, we konden ze nog inhalen.

Ook de techniek is niet weg te denken. Uiteraard de hoogwaardige fietsen, de mobieltjes voor onderling contacten en met het thuisfront, en het navigatiesysteem om geen omwegen te maken.

Om 16.45 waren de renners binnen. Daar waren de ouders van Daan met de onderdelen voor zijn fiets. Nu kan hij dan verder op zijn eigen fiets, die beter bij hem past. Ook bananen zijn er weer en brood van Snijders. Geweldig toch.

De locatie is goed dames en herentoiletten en douches. Aan de rand van het stadje. Hier kunnen we de rustdag wel doorkomen.

Bij de evaluatie van de dag complimenten van Wim aan de renners, ze hebben zich netjes aan de afspraken gehouden. Wel moet er niet overal rommel langs de weg worden gegooid. Dat vond Jac ook; in Oostenrijk. Marien had de prijs; “Ik zit altijd op kop”. Eindelijk kon hij zich geven. Marieke was de “Held van de dag” , zij navigeert en krijgt soms toch wel wat te horen als het even niet mee zit.

Alweer een dag dichter bij de Kardinaal.

Met verschillende slaapplaatsen en een zee van ruimte, hadden we echte luxe. Op tijd uit de veren. Mies en Wim zijn steeds als eersten. Ze houden het hele gebeuren wel goed in de gaten..Ook onderweg, niet teveel lummelen. Je merkt wel dat ze de meeste ervaring hebben. Aan het ontbijt een luid lang zal hij leven. Bjorn Schroeten is jarig vandaag. Een dag om nooit meer te vergeten.
Marien voelt zich vandaag beresterk, wil de hele etappe wel voorop rijden. De ruimte in de motoren moeten we steeds efficiënter gaan indelen. Goede mix zoeken tussen water, lunchpakketten, bananen en wafels.

Paul en Marieke hebben de routes zorgvuldig gepland. Soms kom je toch nog voor verrassingen te staan en moet je improviseren. Gisteren was een zware tocht, de batterijen van garmins voor de navigatie hadden het niet zolang volgehouden. Daarom beter plannen en rustplaatsen in kleine dorpjes kiezen, kun je elkaar niet zo gemakkelijk missen.
Mooie streek, pittoreske dorpjes en even boven Mannheim de Rijn over. Daar zal wel een mooie brug liggen. Geen brug, wel een veerboot. Zo hebben we ook nog een stuk gevaren. Iedereen was vol lof over de route, mooie wegen, lekker fietsen, wederom prachtig weer. Het eerste deel zou het gemakkelijkste zijn, maar is toch niet helemaal waar gebleken en ook de tweede helft was best wel pittig. Jac ging als een speer, iedereen wil ook van die pillen hebben die hij ’s-morgens bij het ontbijt gebruikt. De planning was 141 km, gefietst is er 140 km. Heel wat beter als gisteren toen is er 20 km meer getrapt als op de route stond. Onderweg waren er nog wel wegomleiding. Dat is lastig, maar steevast wordt niet omgereden. Dan moet je wel op je dunne bandjes door de gravel en ander bras.
En Marien: “Hoe was het gegaan”. “Ze hebben me gekloot, ik moest telkens achteraan gaan rijden”. Wel had hij de snelste tijd geklokt, 78,5 km (in de afdaling dan).
De lekke banden poule van Rob Siebers heeft nog weinig opgeleverd; geen enkele lekke band. Wel gevaarlijk om dit zo te schrijven, maar we hebben stevig op massief hout geklopt om niet het onheil af te roepen.

Bij aankomst heeft Björn getrakteerd op lekker gebak en hij heeft een cadeautje van ons allemaal gekregen. Mien en Annemie hebben daarvoor gezorgd. Zelf noemen ze zich de was-”wijven”. Maar zelf vinden we dat niet. Ze zijn echt onze steun en toeverlaat.
De overnachtingsplaats houdt het midden tussen de eerste en de tweede nacht. Een eigen douche is al een hele luxe en een tent opgezet voor nog meer ruimte.
Al met al vandaag een schitterende dag. De helden uit Tungelroy en Stramproy zijn hard op weg om net zo beroemd te worden als dat kleine Gallische dorpje van lang geleden. Na vandaag zijn we al weer een dag dichter bij Esztergom aangekomen.

Even nog wat over het slapen, hutje mutje lagen we in twee ruimtes lekker dicht bij elkaar. Het wassen was zo gebeurd; een wasbak voor 18 mensen. Om kwart over acht is de afgesproken tijd om te vertrekken, ruim op tijd was iedereen klaar om te vertrekken. Vooraf heeft ieder zijn eigen lunchpakket gemaakt en dat waren niet zomaar een paar boterhammetjes. De koffers van de motoren werden volgestouwd 15 liter water bananen en nog eens bananen. Mien en Annemie hadden voor wafels gezorgd. Het weer is net zo lekker als de dag ervoor. In de evaluatie van de vorige avond is afgesproken om vier keer een stopplaats in te lassen voor eten en drinken. Is niets nodig dan wordt gewoon doorgereden. De eerste stopplaats was zo kort gepland dat de fietsers al verder waren als motoren. Zo zat de vaart er in. Daan had de reservefiets genomen, op zondag vind je geen onderdelen. Morgen, maandag, weer op zoek naar onderdelen. Uit pure enthousiasme wordt een zandpad genomen de berg op, maar helaas het zandpad houdt op en iedereen moet terug.

Na een hernieuwde klim maar nu over een verharde weg staan daar de mensen van de motoren klaar met proviand. Snel wordt er gebunkerd nog wat bananen achter in de shirtjes en weer verder. Het is vandaag een van de zwaardere etappes. Dwars door de Eifel. De volgende stop is de brug over de Moezel. Het begint echt warm te worden, water dat we meegenomen hebben is hard nodig. Net als de bananen, ze zijn allemaal op. Dan komt een heel mooi stuk natuur, langs de Rijn. Tussen Koblenz en Bingen is de Rijn op zijn mooist. Daar ligt ook de Lorely. Hier is het echt genieten om te fietsen. In Bingerbruck ging het even mis, fietsers en motoren konden elkaar niet vinden, toch stond iedereen bij het station. Verderop hebben we elkaar toch weer getroffen. Nog 15 km, werden wel de zwaarste van de dag. Wat voor een overnachtingsplaats zouden we nu hebben. We komen uit bij de Evangelische Matthäuskirche in Bad Kreuznach. Een zee van ruimte, de ruimtes bij deze kerk mogen we gebruiken. Douchen is geregeld in een sporthal, met auto’s worden we er naartoe gebracht. Daarna hebben Annemie en Mien met de hulp van Mark en Matti het eten klaar. Marieke, zo mager als een lat, eet voor twee en doet voor geen mens onder. Ook niet met het fietsen.

Na het eten evaluatie en wordt de held van de dag gekozen. Gisteren was dat Daan, vandaag Nancy. Vanwege uitzonderlijke prestatie, ze ging zingend de berg op al was het nog zo moeilijk.

Fietsers en begeleiders zijn om 8.30 uur aan de blokhut. Daar wordt al volop gewerkt aan de ceremonie voor de start van de sponsortocht naar Esztergom in Hongarije.

Steeds meer mensen komen voor het uitzwaaien. Midden op straat een podium waar je met de fiets overheen moet. Een voor een worden de fietsers en begeleiders voorgesteld. Voor ieder is wel een verhaaltje gemaakt door Frank van Roy en Roel Geelen. Ook zijn de wethouders Kirkels en Cardinaal aanwezig en Hendrik Stals, de man van Imke, die alle contacten heeft gelegd om de overnachtingplaatsen te regelen. Het was een groots opgezette ceremonie, die veel indruk bij de fietsers en begeleiders heeft achter gelaten. Toen op pad, ieder was er klaar voor. Met spanning in de benen en in de buik, nu moet het gebeuren. Nu moet er gepresteerd worden.

Het weer is perfect, een zonnetje, bijna geen wind en een lekker temperatuurtje. Een mooie kleurrijke groep als je ze zo ziet fietsen over de Maas bij Wessem.

Eerste stop in Waldfeucht net over de Duitse grens. Alles perfect verlopen. Vlug wat eten en drinken dan weer verder. Veel tijd om te rusten wordt niet genomen. Achter Waldfeucht is er plots een obstakel, de weg houdt op. Dan maar klunen, het talud af, door de klei. Alle schoenen vettig. Dat wordt niet meer gedaan. Een stuk verder valt Daan, gelukkig niet erg, houdt er wel een voorrem aan over die niet goed meer werkt. Dat moet opgelost worden. Harry is drie winkels afgeweest maar net wat nodig is hebben ze niet. Daarna de tocht vervolgd maar ergens een navigatiefout en de foerage lukte niet zoals afgesproken. Voor de fietsers was het even wachten voordat eten en drinken voorradig waren. Toen het laatste stuk naar Rheinbach, nog32 km. Om kwart voor zes is club binnen. Eerst douchen, in het scoutinggebouw kan dit niet. De kookploeg heeft dit geregeld. Tussen vijf en zes bij Sportpark Rheinbach, helemaal gratis

De overnachtingplaats ligt in een gebouw van scouting in het centrum van het stadje. Vier hoog is de keuken, eetkamer tevens slaapkamer. Drie hoog de snurkplaats. De kookploeg heeft geweldig hun best gedaan, in een mum van tijd is alles weggewerkt. Daarna evaluatie van de dag en doorspreken van de route van de volgende dag. De avond wordt besloten met een gezellig samenzijn en een massage door Mien en Annemie.

Klik hier om de foto’s te zien