Geants des Ardennes – 18 augustus 2012

Zoals gebruikelijk was het weer vroeg dag om een mooie tocht door de Belgische Ardennen te fietsen, met TE goede weersvoorspellingen. Er werd fris gestart met een afdaling richting Tilff, met kort daarna de eerste beklimming en via Beaufays richting Trooz en Fraypont naar de tweede klim.

Hier werd besloten om de groep in tweeën te splitsen, zodat de betere klimmmers (Paul, Rob, Marien, Jac, Wim, Bjorn) vandaag ook hun uitdaging hadden. Zij gingen dan ook verder voor de 150 km route. Door Daan, Nancy en Martie werd besloten om de 100 km route te nemen, om een beetje voor de ergste hitte aan de eindstreep te zijn. Want de voorspelling van 35 graden bleek uit te komen.

Na de derde klim volgde op ongeveer 45 km de eerste bevoorrading en bij aankomst daar

stonden de snelle klimmers net op punt van vertrek. Er werd snel bijgevuld en meteen door naar klim nummer vier. Ondanks dat het pas half elf was, was de hitte al behoorlijk voelbaar. De lange afdaling maakte echter veel goed, maar was ook weer veel te snel voorbij met snelheden van boven de 70 km/uur.

Na nog twee klimmen kwam er weer een bevoorrading met sportdranken, sportrepen, fruit en water. De rit werd vervolgd met na de rust meteen weer een klim van 2100 meter met een stijgingspercentage tot 10% en gemiddeld 6%. Door naar de laatste klim, die leidde langs de dames van “Red Bull” (onder een ballonboog door begeleidt met keiharde (slechte) muziek en een paar mooie dames dus die blikjes smerige Red Bull uitdeelden). Al met al snel door rijden. Want wie wil er nu de hele nacht door zijn bed stuiteren, na zo’n flinke tocht.

De laatste klim was met 4300 meter en een stijging van maximaal 16% (met een gemiddelde van 8%) een van de zwaarste van deze dag. Maar ja, onder het mom “je moet het beste altijd tot het laatste bewaren…..!”, toch nog maar een keer het beste uit ons zelf halen. Op de top van deze laatste beproeving was het nog 5 km naar de finish, waar we met z’n drieën om iets voor 13.00 uur konden uitklokken.

Onze verwachting was dat de snelle klimmers ongeveer 2 tot 2,5 uur later zouden binnen komen, dus dat werd wachten. Terwijl we bij de auto zaten uit te rusten, begon ons iets op te vallen. De bezemwagen bleek elke keer dat deze over de finish kwam, wel erg vol te zitten met fietsers die niets kapot hadden, maar er wel helemaal doorheen zaten.

Onze fietsmaten zaten hier natuurlijk niet bij. Maar het wachten op hun werd toch wel langer dan verwacht. Wat gezien de hoge temperatuur zeker niet raar was. Menig fietser kon het hoofd niet koel houden en bezweek onder de hitte. Bij aankomst van onze fietsers gingen de verhalen dan ook alleen over de slagveld in de laatste 30 km op de route.

Na even op adem te zijn gekomen, werd er moe, door sommige erg moe en door anderen weer aardig fris, maar door iedereen voldaan weer huiswaarts gekeerd. Er kan wederom terug gekeken worden op een goede, laatste trainigstocht.

Esztergom en Tungelroy, met nog 2 weken te gaan voor ons vertrek zijn we er alle 12 helemaal klaar voor. Houd ons in de gaten, we komen er aan!!!!

Van de reserve razende reporter.

Eiffel Trophy – 4 augustus 2012

Zaterdag morgen om 6.00 uur is het weer een drukte van belang bij de Blokhut in Tungelroy. De buurt begint zich al af te vragen of de Bevers een nieuw aanvangstijdstip hebben, maar bij de aanblik van de snelle fietsjes achter op de auto weten ze genoeg. Het is weer tijd voor een gezamenlijke toertocht.

Vandaag dienen we ons te melden bij de voetbalclub van Dolhain, waar we 4,- Euro dienen te betalen voor deelname aan de tocht. De inschrijfprocedure blijft beperkt tot het afgeven van 4,- Euro, waarna er een streepje op de deelnemerslijst bijgezet wordt en je een A4tje met de routebeschrijving overhandigd krijgt.

Via goed ingelichte bron hebben we wel vernomen dat volgend jaar het inschrijfgeld omhoog gaat naar 5,- Euro, zodat ze de route pijlen ook leesbaar op de weg gaan schilderen. Dit jaar was het namelijk geregeld zoeken naar de juiste weg.

Tegen 8.00 uur gingen we gezamenlijk op weg voor deze tocht van 154 km door duitstalig Belgie. Na enkele kilometers kregen we al de beklimming naar Gileppe voor de wielen. Hierna zou de route constant op en af blijven gaan, de fietsers geen rust gunnend. Toch was al snel duidelijk dat de meesten goed in vorm zijn, zo een kleine Maand voor de tocht. Marien had zijn klimmersbenen meegenomen vanuit Boogies Extreme, Jaq ging zoals altijd weer soepel omhoog, Daan had al snel het goede ritme te pakken en Nancy liet zich niet gek maken door al dit geweld en bleef lekker doortrappen.

Vlak voor de 1e post werd besloten in 2 groepen verder te fietsen en normaal gesproken zouden Marieke, Ronald en Paul dan ook als eerste bij deze post aan moeten komen. Groot was dan ook de verbazing bij Marti en Nancy om plotseling op een klim weer door Ronald ingehaald worden. Dit had niks met onze navigatie capaciteiten te maken, maar meer met de duidelijke bepijling…(-:

Na de 1e post ging het weer bijna mis en kwamen we er tijdig achter dat we weer bijna de foute afslag te pakken hadden. Hierna kwamen we goed in ons ritme en werd er lekker doorgefietst. Marieke reed weer hard omhoog en Ronald liet zien dat hij naast hard rennen ook hard fietsen kan. In de groep daarachter liet Marti zien goede moraal te hebben, want ondanks dat hij zich wat minder voelde bleef hij stevig doortrappen.

De tocht zou ons uiteindelijk via St. Vith en vele onbekende klimmen en klimmetjes het hoogste punt van Belgie, Signal de Bottrange, laten bereiken. Hier hielden we geheel in stijl een plaspauze, want je bent op het hoogste punt van Belgie of niet. Daarna was het via Mont Rigi dat we de afdaling van de Baraque Michel bereikten. Dit betekende 20 km afdalen richting de finish, die voor Paul, Marieke en Ronald helaas verstoord werd door een korte maar hevige regenbui.

Terug aangekomen bij het voetbal veld hadden we er  bijna 156 km opzitten, door een mooi en redelijk onbekend gedeelte van de Eiffel. En voor de prijs van 4,- Euro, waarvoor we ook 3 bevoorraaddingen kregen, was het niet moeilijk om de organisatie de duidelijke route aanwijzingen te vergeven…

De razende reporter.

Verslaag Boogies Extreme 225km

Boogies Extreme, d’n daag d’r noa.

Met bewonjering en verbazing zit ich veur miene kompjoeter de daag van gister te euverdînke. Bewônjering veur mien medefietsers Ronald, Mies, Jac, Rob, Paul en Marieke want wiej dees minse unne berreg op kinne fietse det is neet veur eederein wèggelagdj. 225 Kilomaeter hebbe wè gefietstj, un berreg etappe in de Tour is vergeliekbaar,  dus det is un geweldjigge prestaasiej. En met verbazing euver meine eige konne, want mich is ut neet gegaeve om good unne berrug op te kinne fietse, toch bèn ich d’r mer 5 kieëre vanaaf gehoove, en auch nog op stökke met un stijgingspercentage van boove de 14 a 15 % of nog mieër. Op dees momente bônkdje mich ut hert zoeë haard in miene borst det ich dacht ut bônkdj d’r mich oet. Ich stopdje dan op de plaats kwaam binne un paar tèlle weer tot röst en kost toen waal omhoeëg. Verbaazing en bewônjering de einigste juuste weurd.

Om 7 oor woore wè in Valkenburg op de Cauberg hoeë det de start waas, om 7 oor 22 zeen Mies Jac, Ronald en ich vertrokke, Rob Paul en Marieke moste nog wat pepeere invölle en nog unne sanitaire stop maake, ze zooje os waal inhaale. Mies, de nestor van ut gezelsjap, lèdje neet good op (wè allemoal  neet), dus we vereeje os al innegang, we ginge de Bemelerberrig aaf mer wè moste hum auch weer op. Rob, Paul en Marieke woore al un hieël inj wiejer wiej wè weer op de route trögk woore. Neet te mîn, ’t waer waas good, de omgeaving waas sjoeën en wè haaje in hoeëg tempo d’r op. ’t Kost neet kepot meindje wè. Noa de ieërste paar beklumminge, ginge wè de grens euver de Ardenne in.  Ronald reej al hieël snel lek dus det waas weer verlèt en zoedoondje hebbe wè Rob, Paul en Mariek auch neet mieër ingehaaldj. Op 80 km haaje wè de ieërste verzörgingspost en weem zeen wè doa stoan tot oos verbaazing, Mien van Sniekers en Toos die haaje veur Rob, Paul, Marieke en auch veur os drînke, eate en neum ’t mer op nog uns extra in d’n autoe gelaaje, det waas un fijn verassing, geweldjig. Mien en Toos danke danke. Rob, Paul en Marieke woore un keteer veur det wè doa kwoome alweer doorgereeje dus van inhaale waas gein spraake mieër. Wiej wè allemoal weer good veurzeen woore zeen wè weer opgestaptj en neet lang doanoa begost ut tegooj, La Roudete……………………………..hiej most ich d’r veur ut ieërst d’r van. Wè begoste aan de beklumming en ich dacht nog “as det ut dit is dan kan ich ut waal hebbe”, mer toen ging ich d’n hook om en ut waas of det ich teege un moor aan reej, de La Roudete haaj gein kompassiej met mich, ich most d’r van. Wiej ich einmoal boove waas haaje Mies en Ronald an Jac al efkes op mich motte wachte, veur heur waas det vervaelendj mer ich vonj ut toch waal fijn, dus miene dank doaveur. Op 120 kilomaeter wiej det ut bloodheit waas en wè weer un aantal beklumminge gedoan haaje woore wè door oos water haer, unne behöllepzaame Waal in de buurt van Trooz/Beaufays heet os toen de bidons gevöldj.  Op 150 kilomaeter waas de 2dje verzörgingspost, en auch hiej woore Mien en Toos weer van de partiej, det deej os werkelijk good. Hiej woort ut water en eate weer aangevöldj en wè weer de fiets op. Mien en Toos zooje os nog unne kieér verzörrege op +/-35km van de finish. Rob, Paul en Marieke woore al un oor ieërder deeze stop gepasseerdj. Vol gooje mood d’r weer aan, neteurlek veuldje wè det wè al 150 kilomaeter in de bein haaje mer diej lèste 75 det woeij niks mieër zègke………………toch?, tot det ich teege de Gulperberg op most, Ronald Mies en Jac ginge op de trappers stoan en dânsdje omhoeég, sjoeën om det van achter oet te zeen, ich ploeterdje en worsteldje tot det ut neet mieër  ging………………………………….. d’rvan(verdomme) ich baaldje wiej unne stekker.  Ich bekwoom mich en op mien eige tempo kwaam ich boove, doanoa nog de Kruusberrug (d’r van), Eyserbosweg (d’r van), de Keutenberrug (d’r van)en as toetje de Cauberg. Ronald kwaam nog uns un inj omlieëg gefietsjt om mich omhoeëg te kaake en toen de Finish euver,…… 17.44 oor.  Ongeluifelijk. geweldjig, fantastisch, grandioos, ich haaj ut veur gein goud wille misse. Wat waas det ein beleafenis, ich heb al d’n hieële daag eine glimlach op mien gezicht. Nogmaals, ich haaj ut veur gein goud wille misse, de tocht, de entourage, dit gezelsjap, de verzörreging  door Mien en Toos, alles boete gewoeën.

Verbazing mer veural bewônjering.

Marien

Trainingstocht “Achelse kluis” 12-06-2012

Beste sportievelingen,

Op verzoek de statistieken van de gereden route van vanavond onder aanvoering van Commandeur Mies.

Het ritje van vandaag bracht ons naar de “Achelse Kluis” waar even flink ‘gas’ moest worden gegeven. “In het wiel van de voorganger rijden”, luidde het advies van Mies, met als resultaat een rondje van 11 km met een gemiddelde van wel 40km/u met een gemeten maximum snelheid van 46km per uur.

Ook de terugweg werden we niet gespaard. De dreigende onweerbuien noodzaakte ons opnieuw flink door te trappen. Opnieuw advies van Mies, “achter elkaar rijden, dicht in het wiel en beurtelings afwisselen”. In het begin even onwennig, maar al gauw beheersten we ook deze techniek.

Dit alles resulteerde in een gemiddeld snelheid van 31km/u over een afstand van ongeveer 70km. Of dit voldoende is voor de tocht van a.s. zaterdag, de 180km lange “Fleche Ardennaise” met maar liefst 3050 hoogte meters zal a.s. zaterdag blijken.

Tot zaterdag!

Met sportieve groet,

Ronald Versteegen

Trainingstocht zaterdag 9 juni

Na afgelopen donderdag toen we stuk of 3 wolkbreuken over ons heen kregen en bijna van de weg afspoelde ( 1 voordeel, we hoefde niet meer aan de bidon te drinken)  zijn we zaterdag met windkracht …. bijna een paar keer van de weg afgeblazen. ( fijn hé, dat fietsen ) Toch zijn smorgens om 10 uur Marien , Nancy en Jac gaan fietsen. We zijn bij Nancy thuis vertrokken en van hieruit ri. Woutershof naar de heuvels van het Belgisch Limburg gefietst. Door de sterke wind was het behoorlijk zwaar, niettemin hebben we toch heel fijn gefietst. Toen we thuis kwamen hadden we weer 100 kilometertjes in de benen en als klap op de vuurpijl de laatste 5 km nog een flinke bui op de helm.

La Chouffe Classic 02-06-2012

Het is zaterdagochtend 5.15 uur. Terwijl heel Tungelroy en Stramproy nog op 1 oor liggen, is er al heel wat bedrijvigheid in de beide huizen Sniekers en Versteegen. Vandaag staat de La Chouffe Classic, een lange intensieve fietstocht door de Belgische Ardennen, voor de boeg!

De broodjes worden gesmeerd, de fietsspullen gepakt, de auto’s ingeladen, zodat rond 6.05 uur richting Houffalize kan worden vertrokken. Ronald heeft zichzelf dan al eerst op een warming up naar Stramproy getrakteerd, hoewel, warming up, zo warm is het niet…

Hoewel de weersverwachtingen droog en goed weer voorspelden, begint tijdens de autorit de bewolking steeds dichter te trekken en vallen de eerste regenspatjes. Hier hebben met name Rob en Marieke geen rekening mee gehouden. Warme kleding en regenkleding waren bewust thuis gelaten, Het zou toch droog en mooi weer worden…..?

Dat zal nog een zware tocht kunnen worden. Met enige creativiteit komt iedereen echter toch nog redelijk warm op de fiets te zitten. Echt professioneel zien we er dan niet meer uit, dus dan maar professioneel fietsen om bekijks te trekken.

Vooraf hebben Paul en vooral Marieke flink wat parcourskennis opgedaan en de zinnen zijn gezet op een topregistratie in het klimklassement.  Het is dan ook een teleurstelling als blijkt dat dit alleen mogelijk is voor diegene die zich via een voorinschrijving hebben aangemeld. Echter, als aan de officiële klimregistratie niet kan worden deelgenomen, dan moet onderling de strijd maar worden aangegaan. We gaan meteen hard van start. En dat terwijl we weten dat ons een 165 km en flink wat klimmen met hellingen tot 20%, lengtes tot 7.7km en totaal bijna 3000 hoogtemeters staan te wachten. Maar ook een ‘La Chouffe’ na één van de laatste klimmen en daar kunnen we volgens de heren maar niet snel genoeg zijn. Hard fietsen dus!  En toch maar over de tijdregistratiematjes rijden. De benen voelen juist zo goed en je weet maar nooit…. Zo knallen we over de hellingen van de Ardense heuvels. Hoewel normaal gesproken bij de verzorgingsposten het liefst zo kort mogelijk wordt gestopt, wordt dit keer dankbaar gebruik gemaakt van een momentje rust en wordt gretig extra brandstof getankt.  Dit zorgt ervoor dat de benen weer op volle toeren kunnen draaien, wat ook bij andere wielrenners niet onopgemerkt blijft. Dankbaar wordt door hen gebruik gemaakt van het kopwerk van de gebroeders Sniekers. En ook bij het klimmen blijven we niet onopgemerkt.

In de loop van de tocht beginnen we onze beenspieren stiekem toch wel wat te voelen, maar het einde komt in zicht en dat biedt een ‘La Chouffe’ bij de laatste verzorgingspost, een laatste officiële klim en na de finish nog een optionele klim van 1150m met een gemiddeld stijgingspercentage van 11% en max 20% (lees: optioneel = verplicht volgens de heren, want bovenaan wordt een bon verkregen voor een gratis flesje la Chouffe). De heren gemotiveerd door een flesje La Chouffe, Marieke gemotiveerd door de heren, wordt ook de laatste steile helling bedwongen. Terug bij de finish worden we nog bedankt en gecomplimenteerd over ons fietsen. Zo kunnen we met een voldaan gevoel terugkeren naar Stramproy/Tungelroy. We hebben er weer een goede trainingstocht voor september op zitten!

Ronald, Rob, Paul en Marieke

Gedicht weekend Esneux 26-28 mei

Zaterdag 26 mei
En mooie blauwe hemel en een stralende zon,
ik pakte mijn fiets en vulde mijn bidon.
Ik fietste naar Tungelroy,
bijna iedereen was er en dat was mooi.
De eerste 50 kilometer kwamen in zicht,
en bezochten een terrasje midden in Maastricht.
Van een broodje heb ik heerlijk gesmuld,
en alle bidons werden door mark met water gevuld.
De tocht werd voortgezet,
en ik fietste in een licht verzet.
We kwamen aan op onze 5 sterren camping,
en ik had maar oog voor een ding.
Wc en douche werden goed bekeken door mij,
maar ik was niet echt blij.
Het bed werd snel opgezocht door mij,
en toen ik lag was ik erg blij.
Maar de kou verveelde mij al snel,
en had ook behoorlijk kippenvel.
De armstukken deed ik over mijn pyjama aan,
en de gebreide sokken pakte ik ook uit mijn tas vandaan.
Toen ik eenmaal bijna sliep, snurkte Mark erg diep.
Ook hoorde ik Jac zijn gesnurk,
het liefst ging ik op zoek naar een kurk.
Toen die herrie van die kukelende haan,
gelukkig het was morgen ik kon opstaan.

Zondag 27 mei
6 uur stond ik op,
en ik voelde me helemaal top.
150 kilometer, wie kan het beter.
Een flinke steile klim stond al snel op mij te wachten,
ik moet die berg op dat waren mijn gedachten.
De bergen kwamen snel na elkaar,
in de hele route ongeveer 8, ik dacht dat zijn er maar een paar.
Ik was dan ook volledig op het fietsen gericht,
toch kwam het einde in zicht.
En ik zei tegen Daan, dat hebben we goed gedaan.

Maandag 28 mei
Tijd voor de terug weg,
niemand had materiaal pech.
Door de goede moed, verliep deze tocht ook weer goed.
Maar mijn zitvlak liet mij in de steek,
en ik had er last van de hele week.
Vele mensen hebben mij al over de fietstocht gevraagd.
Maar dit weekend was erg geslaagd.

Nancy Niessen

Weekend Esneux 26-28 mei

Weekend Esneux 26 – 28 mei 2012

Zaterdag morgen om 10.00 uur stond iedereen toch wel iets gespannen met zijn blinkend racefietsje bij de blokhut in Tungelroy. Er stond namelijk een pittig trainingsweekend voor de deur. Toch werd het vertrek nog een kwartiertje later, want Ronald was nog op de terugweg uit Veldhoven. Wat hij daar precies gedaan had, en met wie, dat is zelfs na het weekend nog een mysterie.

We vertrokken over rustige binnendoor weggetjes, naar de Maas in Ophoven. Vanuit hier liep de route via Roosteren, Urmond, naar de Slingerberg. Dat iedereen in goede conditie was, was meteen duidelijk. Vlotjes was iedereen de eerste pukkel van het weekend dan ook boven. Via Meerssen werd daarna de afdaling ingezet naar Maastricht. Hier werd door navigator Rob net zo lang door het centrum gefietst, totdat we het gezelligste terrasje van Maastricht hadden gevonden. Niet lang nadat we aan het genieten waren van onze welverdiende koude Ice-Tea en 7Up ( jullie lezen het goed, deze fietsers kunnen ook zonder pils op het terras zitten…), had ook Mark ons terras gevonden.

Hierna werd de weg vol goede moed ingezet richting Luik. Door vanuit Maastricht de Maas te volgen kwamen we uit in Luik. Ook hier was Rob precies op de hoogte van alle plaatsen waar het vrouwelijk schoon lag te zonnebaden, en via fietspad op, fietspad af routes reden we dan uiteindelijk toch Luik uit aan de oevers van de Ourthe. Vanuit hier zou Paul het overnemen met de Garmin, maar deze liet ons lelijk in de steek. ( de Garmin?) Gelukkig was de andere optie gewoon de Ourthe volgen tot aan Esneux wat dan ook gedaan werd. Bij de 1e camping binnen de gemeentegrenzen van Esneux gingen Paul en Jac met hun beste Frans vragen of dit misschien onze camping was. Helaas was dit niet het geval, en kregen we te horen dat onze camping nog 12 km verder lag. Toch vond Daan dit niet erg, want hij stond nog steeds rustig met open mond naar een plaatselijke tenniswedstrijd te kijken…

Op de camping aangekomen, stond Mark ons al op te wachten. Gezamenlijk werden snel de tenten opgezet, waarna Rob, Paul en Martie snel naar de inschrijf locatie reden om iedereen in te schrijven voor de toertocht van Tilff-Bastogne-Tilff. Hierdoor konden we zondag morgen gelijk vanaf de camping vertrekken. Bij terugkomst op de camping bleek dat de bijdrage van Daan zijn spakenclub verhoogd gaat worden na dit weekend. Een spaak uit zijn achterwiel bleek het begeven te hebben…

Fietsenmaker Rob begon vol goede moed de cassette van Daan zijn achtervelg af te halen, en op de meegebrachte reservevelgen te monteren. Dit bleek helaas niet mogelijk te zijn, aangezien de firma Campagnolo en de firma Shimano het niet nodig vinden om hun materiaal uitwisselbaar te maken.

Nadat ze zaterdag avond al voor niks naar de fietsen maker in Tilff gereden waren, gingen Daan en Paul zondag morgen om 5.30 uur vol goede moed nog maar eens. Om 6.00 uur ging deze dan ook eindelijk open, en binnen 20 minuten was Daan zijn velg weer netjes gespaakt, voorzien van cassette en mooi rond.

Bij aankomst op de camping werd iedereen die nog niet wakker was, onder begeleiding van “Mamma wo’is mien pils” van Normaal gewekt. De meesten waren al druk bezig met het voorbereiden op de tocht die ging komen. Zo was Nancy bezig om haar mouwstukken uit te doen, waar anderen juist bezig waren om deze aan te doen… Snel kwam gelukkig het zonnetje, zodoende werd de koude nacht snel vergeten en kon iedereen de mouwstukken en jasjes thuis laten.

Wat houdt Tilff-Bastogne-Tilff precies in voor deze groep fietsers:

8 hellingen ( Cote de Chambralles, L’Ancienne Barriere, Cote de Wanne, Cote d’Amermont, Col du Rosier, Cote de la Redoute, Cote du Hornay, Cote de Boncelles ), 150 km fietsen, 3 krenten bollen, 2 bananen, 1 muesli reep, 1 sport reep, bijna 5 bidons water en sportdrank. Of te wel een hele onderneming die iedereen op zijn eigen manier beleefd heeft, maar die iedereen goed en zonder problemen volbracht heeft. Marti en Jac stuiterend van de suiker, Rob en Marieke strijdend om de bergpunten op elke helling, en Ronald soepel volgende hier achteraan. Daan had toch het vriendelijke maar dringende verzoek aan Mark om bovenop elke helling flink te staan springen, want elke cm lager zou helpen….

Na afloop keek dan ook iedereen moe maar tevreden terug op een geslaagde dag. Nancy was vooral de verschrikkelijke steilte van de cote de la Dutroux bijgebleven. Dit bleek de la Redoute te zijn, die met zijn maximale stijging van 21% voor Jac nog steeds als de Zwaluwbosheuvel aanvoelde.

Na afloop werd Marien van onze heldendaden op de hoogte gesteld per sms. ( we kregen nog wat info terug van een tochtje die hij gereden had bergaf en wind mee ).

Ook onze extra man begeleiding in de vorm van Matti was gearriveerd in Esneux. Hij kon gelijk vol aan de bak, aangezien Mark op en neer naar Tungelroy ging om Martie naar huis te brengen die de dag erop naar Pinkpop ging.

Na een prima maaltijd, en een lekker ijsje in het dorp, vielen de ogen toch langzaam aan dicht bij de meeste. Na een paar biertjes zocht dan ook iedereen de tent op, om zoveel mogelijk bij te komen voor de terugweg.

Voor deze terugweg werd de kortste weg aangehouden, wat inhoudt dat we dwars over de grote weg door het centrum van Luik terug zijn gekomen. Via Visé kwamen we in Eijsden weer terug in Nederland. Via een mooi fietspad kwamen we uiteindelijk in Meerssen aan de voet van de Kruisberg, de laatste beklimming van het weekend. Deze laatste beklimming was er voor Daan net 1 teveel, en de vraag van Jac of dat hij zijn fiets zover weg had gezet om dat hij hoopte opgehaald te worden, werd deze keer niet van een snedig antwoord voorzien, maar van een duidelijke blik.

Nadat we hier onze bidons door Matti hadden laten vullen en wat bijgekomen waren, werd de terug weg naar Tungelroy ingezet. Hier werd een super geslaagd weekend afgesloten met een drankje op het terras van de MFA. Onze begeleiding dit weekend was zelfs zo indrukwekkend, dat onze bagage thuis in de garage aangeleverd werd, dikke MERCI!

Voor iedereen die dit gelezen heeft en denkt… ‘Had ik dat maar kunnen meemaken’, dat kan. De firma ‘everybody likes Jack’ heeft het hele gebeuren opgenomen. Hij heeft nog geen flauw idee hoe dit om te zetten op cd-rom, dus wel even geduld met jullie bestellingen.

En voor de cijfer fejitisten:
26 Mei Tungelroy – Esneux : 108 km
27 Mei Tilff-Bastogne-Tilff : 150 km
28 Mei Esneux – Tungelroy : 102 km

De razende reporter

Klik hier voor route statistieken

Toerversie Omloop der Kempen

Bijgaand de statistieken van de regenachtige “Toerversie Omloop der Kempen” door Wim, Nancy, Daan, Jac, Marien en Ronald gereden. Een tocht van 100km met een fraai gemiddelde van 27,5km/u.

Martie heeft even overwogen om al klunend de tocht te ondernemen maar koos uiteindelijk toch maar om fietsend de 65km route rijden die uiteindelijke 100km lang werd.