Het is zaterdagochtend 5.15 uur. Terwijl heel Tungelroy en Stramproy nog op 1 oor liggen, is er al heel wat bedrijvigheid in de beide huizen Sniekers en Versteegen. Vandaag staat de La Chouffe Classic, een lange intensieve fietstocht door de Belgische Ardennen, voor de boeg!
De broodjes worden gesmeerd, de fietsspullen gepakt, de auto’s ingeladen, zodat rond 6.05 uur richting Houffalize kan worden vertrokken. Ronald heeft zichzelf dan al eerst op een warming up naar Stramproy getrakteerd, hoewel, warming up, zo warm is het niet…
Hoewel de weersverwachtingen droog en goed weer voorspelden, begint tijdens de autorit de bewolking steeds dichter te trekken en vallen de eerste regenspatjes. Hier hebben met name Rob en Marieke geen rekening mee gehouden. Warme kleding en regenkleding waren bewust thuis gelaten, Het zou toch droog en mooi weer worden…..?
Dat zal nog een zware tocht kunnen worden. Met enige creativiteit komt iedereen echter toch nog redelijk warm op de fiets te zitten. Echt professioneel zien we er dan niet meer uit, dus dan maar professioneel fietsen om bekijks te trekken.
Vooraf hebben Paul en vooral Marieke flink wat parcourskennis opgedaan en de zinnen zijn gezet op een topregistratie in het klimklassement. Het is dan ook een teleurstelling als blijkt dat dit alleen mogelijk is voor diegene die zich via een voorinschrijving hebben aangemeld. Echter, als aan de officiële klimregistratie niet kan worden deelgenomen, dan moet onderling de strijd maar worden aangegaan. We gaan meteen hard van start. En dat terwijl we weten dat ons een 165 km en flink wat klimmen met hellingen tot 20%, lengtes tot 7.7km en totaal bijna 3000 hoogtemeters staan te wachten. Maar ook een ‘La Chouffe’ na één van de laatste klimmen en daar kunnen we volgens de heren maar niet snel genoeg zijn. Hard fietsen dus! En toch maar over de tijdregistratiematjes rijden. De benen voelen juist zo goed en je weet maar nooit…. Zo knallen we over de hellingen van de Ardense heuvels. Hoewel normaal gesproken bij de verzorgingsposten het liefst zo kort mogelijk wordt gestopt, wordt dit keer dankbaar gebruik gemaakt van een momentje rust en wordt gretig extra brandstof getankt. Dit zorgt ervoor dat de benen weer op volle toeren kunnen draaien, wat ook bij andere wielrenners niet onopgemerkt blijft. Dankbaar wordt door hen gebruik gemaakt van het kopwerk van de gebroeders Sniekers. En ook bij het klimmen blijven we niet onopgemerkt.
In de loop van de tocht beginnen we onze beenspieren stiekem toch wel wat te voelen, maar het einde komt in zicht en dat biedt een ‘La Chouffe’ bij de laatste verzorgingspost, een laatste officiële klim en na de finish nog een optionele klim van 1150m met een gemiddeld stijgingspercentage van 11% en max 20% (lees: optioneel = verplicht volgens de heren, want bovenaan wordt een bon verkregen voor een gratis flesje la Chouffe). De heren gemotiveerd door een flesje La Chouffe, Marieke gemotiveerd door de heren, wordt ook de laatste steile helling bedwongen. Terug bij de finish worden we nog bedankt en gecomplimenteerd over ons fietsen. Zo kunnen we met een voldaan gevoel terugkeren naar Stramproy/Tungelroy. We hebben er weer een goede trainingstocht voor september op zitten!
Ronald, Rob, Paul en Marieke