Zoals gebruikelijk was het weer vroeg dag om een mooie tocht door de Belgische Ardennen te fietsen, met TE goede weersvoorspellingen. Er werd fris gestart met een afdaling richting Tilff, met kort daarna de eerste beklimming en via Beaufays richting Trooz en Fraypont naar de tweede klim.
Hier werd besloten om de groep in tweeën te splitsen, zodat de betere klimmmers (Paul, Rob, Marien, Jac, Wim, Bjorn) vandaag ook hun uitdaging hadden. Zij gingen dan ook verder voor de 150 km route. Door Daan, Nancy en Martie werd besloten om de 100 km route te nemen, om een beetje voor de ergste hitte aan de eindstreep te zijn. Want de voorspelling van 35 graden bleek uit te komen.
Na de derde klim volgde op ongeveer 45 km de eerste bevoorrading en bij aankomst daar
stonden de snelle klimmers net op punt van vertrek. Er werd snel bijgevuld en meteen door naar klim nummer vier. Ondanks dat het pas half elf was, was de hitte al behoorlijk voelbaar. De lange afdaling maakte echter veel goed, maar was ook weer veel te snel voorbij met snelheden van boven de 70 km/uur.
Na nog twee klimmen kwam er weer een bevoorrading met sportdranken, sportrepen, fruit en water. De rit werd vervolgd met na de rust meteen weer een klim van 2100 meter met een stijgingspercentage tot 10% en gemiddeld 6%. Door naar de laatste klim, die leidde langs de dames van “Red Bull” (onder een ballonboog door begeleidt met keiharde (slechte) muziek en een paar mooie dames dus die blikjes smerige Red Bull uitdeelden). Al met al snel door rijden. Want wie wil er nu de hele nacht door zijn bed stuiteren, na zo’n flinke tocht.
De laatste klim was met 4300 meter en een stijging van maximaal 16% (met een gemiddelde van 8%) een van de zwaarste van deze dag. Maar ja, onder het mom “je moet het beste altijd tot het laatste bewaren…..!”, toch nog maar een keer het beste uit ons zelf halen. Op de top van deze laatste beproeving was het nog 5 km naar de finish, waar we met z’n drieën om iets voor 13.00 uur konden uitklokken.
Onze verwachting was dat de snelle klimmers ongeveer 2 tot 2,5 uur later zouden binnen komen, dus dat werd wachten. Terwijl we bij de auto zaten uit te rusten, begon ons iets op te vallen. De bezemwagen bleek elke keer dat deze over de finish kwam, wel erg vol te zitten met fietsers die niets kapot hadden, maar er wel helemaal doorheen zaten.
Onze fietsmaten zaten hier natuurlijk niet bij. Maar het wachten op hun werd toch wel langer dan verwacht. Wat gezien de hoge temperatuur zeker niet raar was. Menig fietser kon het hoofd niet koel houden en bezweek onder de hitte. Bij aankomst van onze fietsers gingen de verhalen dan ook alleen over de slagveld in de laatste 30 km op de route.
Na even op adem te zijn gekomen, werd er moe, door sommige erg moe en door anderen weer aardig fris, maar door iedereen voldaan weer huiswaarts gekeerd. Er kan wederom terug gekeken worden op een goede, laatste trainigstocht.
Esztergom en Tungelroy, met nog 2 weken te gaan voor ons vertrek zijn we er alle 12 helemaal klaar voor. Houd ons in de gaten, we komen er aan!!!!
Van de reserve razende reporter.