De vierde dag van Eberbach naar Ellwangen 145 km, in werkelijkheid zijn het er 150 geworden.  Totaal zijn nu  619 km gefietst.

Bij de evaluatie van gisteravond was nog even een serieus moment. Wim moest kwijt dat het niet de bedoeling is om zo snel mogelijk naar beneden te fietsen. Gisteren is daar nog iets van geschreven. Veel te gevaarlijk, “we kunnen niet hebben dat iemand valt, dan is de tocht voor iedereen afgelopen”. Goed Wim, je hebt gelijk Wim, dat doen we. De “Held van de dag” waren twee heldinnen. Annemie en Mien werden geprezen voor hun uitmuntende verzorging van de innerlijke en uiterlijke mens. Dus geen “waswijven”, meer, maar onze lieverdjes. Jac werd even op het verkeerde been gezet, dacht zeker nu ben ik aan de beurt. Wat is het geval hij kreeg de prijs, een wielrennerspetje met de tekst: “Ik zit altijd op kop”. Dit vanwege uitzonderlijke prestatie (de pillen!!!).

Ik dacht dat motorrijders vaak bezig zijn met poetsen van hun speeltje. Wielrenners doen niet onder, zijn ’s-avonds ook een tijdje bezig hun troetelkindje te verwennen. Van Marieke mag de fiets zelfs niet buiten staan. Gaat zelf liever buiten liggen als de fiets maar binnen kan.

Dan vandaag, de tocht zou niet uitzonderlijk zwaar worden. Wel een stevige klim aan het begin en daarna nog een paar klimmetjes erachter aan. 1300 hoogtemeters, moet te doen zijn, volgens Mies. Lekker fietsen naar de rustdag van morgen. Uiteindelijk zijn het er bijna 2100 geworden. Ik hoorde Martie zeggen: “We zaten zo hoog dat de lijnvluchten naar Mallorca  langs kwamen”. De rustdag van morgen is dus echt wel verdiend. De bananen, wafels, krentenbollen en waren niet aan te slepen. Om maar te zwijgen over het extra water dat onderweg nog bijgehaald is. Dus dachten we, laten we voor de laatste stop nog wat puddingbroodjes en chocolademoppen kopen. Wat gebeurt er, ze zien ons niet staan en karren keihard door. Het is uiteindelijk toch nog goed gekomen, we konden ze nog inhalen.

Ook de techniek is niet weg te denken. Uiteraard de hoogwaardige fietsen, de mobieltjes voor onderling contacten en met het thuisfront, en het navigatiesysteem om geen omwegen te maken.

Om 16.45 waren de renners binnen. Daar waren de ouders van Daan met de onderdelen voor zijn fiets. Nu kan hij dan verder op zijn eigen fiets, die beter bij hem past. Ook bananen zijn er weer en brood van Snijders. Geweldig toch.

De locatie is goed dames en herentoiletten en douches. Aan de rand van het stadje. Hier kunnen we de rustdag wel doorkomen.

Bij de evaluatie van de dag complimenten van Wim aan de renners, ze hebben zich netjes aan de afspraken gehouden. Wel moet er niet overal rommel langs de weg worden gegooid. Dat vond Jac ook; in Oostenrijk. Marien had de prijs; “Ik zit altijd op kop”. Eindelijk kon hij zich geven. Marieke was de “Held van de dag” , zij navigeert en krijgt soms toch wel wat te horen als het even niet mee zit.

Alweer een dag dichter bij de Kardinaal.