De strijders uit dorpjes rondom de Romeinse brug zijn aan een rustdag toe. En welverdiend na zo’n prestatie door iedereen. Hier kun je alleen maar groot respect en diep ontzag voor hebben. Ver weg van huis daar je sporen achterlaten en geschiedenis schrijven, waar nog lang over gesproken gaat worden.

Vandaag mochten we van de grote leiders, Wim en Mies, wat langer blijven liggen. Om half negen iedereen present voor het gezamenlijk ontbijt. Ruim voor tijd was bijna iedereen al druk in de weer. Van Daan zou je denken die slaapt een gat in de dag, omdat hij anders niet een van de eersten is. Komt zeker doordat pap en mam nu hier zijn.

Het ontbijt was bijna gedaan komt Ronald aanzetten. Hilariteit onder de jongsten onder ons. Iets over een fontein en een standbeeld, kon het niet helemaal volgen. Misschien komen we er nog eens achter, als we verder op weg zijn naar Hongarije. Nu we het toch over Ronald hebben, een van die kanjers, gaat als een raket door het Duitse bergland. Wat een atleet, wat een sportheld, Lance Amstrong verbleekt bij deze prestaties. En dan te bedenken dat Ronald een jaar geleden nog diep in lappenmand zat. Geen spoortje van ongemak te bekennen. Alleen wat later vanmorgen dan. Hij schijnt ook goed op te kunnen schieten met Nancy.

Dan kan nu de rust beginnen; nee, iedereen aan het fietsje poetsen, kettinkje smeren, bandje voelen en remmetjes afstellen. Mien en Annemie en hulp van Ria met het wassen. Mark heeft 50 m waslijn gemaakt, hangt helemaal vol. Dan wordt er eindelijk gerust, Martie gaat wat lopen, Jac en stukje fietsen er gaan er wat zwemmen en de rest klimt de heuvel over om naar het stadje te gaan.. Mooi stadje trouwens, mooie basiliek. Ze schijnen hier iets met paarden te hebben, best veel beelden ervan.

Vanavond gaan we samen uit eten. Het MT heeft wat geregeld, doen er nog wat geheimzinnig over. We laten ons verrassen. In het restaurant is wifi, dus de laptop gaat mee. Kunnen we het gastenboek van de Helse Tocht nog eens doorlezen. Frank heeft gisteren een kopie hiervan gemaild. Iedereen wilde de reacties lezen en vindt het geweldig van het thuisfront iets te lezen. We hebben de indruk dat het hele gebeuren in Tungelroy en Stramproy erg leeft. Dat is een grote stimulans op moeilijke momenten, die ieder wel eens heeft (al zeggen ze van niet) Al is het maar het achterwerk. Heb’se al gesjreeve, sjrief mer op noe. Heb je nog niet gereageerd, laat wat van je horen. Het helpt echt.