Met verschillende slaapplaatsen en een zee van ruimte, hadden we echte luxe. Op tijd uit de veren. Mies en Wim zijn steeds als eersten. Ze houden het hele gebeuren wel goed in de gaten..Ook onderweg, niet teveel lummelen. Je merkt wel dat ze de meeste ervaring hebben. Aan het ontbijt een luid lang zal hij leven. Bjorn Schroeten is jarig vandaag. Een dag om nooit meer te vergeten.
Marien voelt zich vandaag beresterk, wil de hele etappe wel voorop rijden. De ruimte in de motoren moeten we steeds efficiënter gaan indelen. Goede mix zoeken tussen water, lunchpakketten, bananen en wafels.

Paul en Marieke hebben de routes zorgvuldig gepland. Soms kom je toch nog voor verrassingen te staan en moet je improviseren. Gisteren was een zware tocht, de batterijen van garmins voor de navigatie hadden het niet zolang volgehouden. Daarom beter plannen en rustplaatsen in kleine dorpjes kiezen, kun je elkaar niet zo gemakkelijk missen.
Mooie streek, pittoreske dorpjes en even boven Mannheim de Rijn over. Daar zal wel een mooie brug liggen. Geen brug, wel een veerboot. Zo hebben we ook nog een stuk gevaren. Iedereen was vol lof over de route, mooie wegen, lekker fietsen, wederom prachtig weer. Het eerste deel zou het gemakkelijkste zijn, maar is toch niet helemaal waar gebleken en ook de tweede helft was best wel pittig. Jac ging als een speer, iedereen wil ook van die pillen hebben die hij ’s-morgens bij het ontbijt gebruikt. De planning was 141 km, gefietst is er 140 km. Heel wat beter als gisteren toen is er 20 km meer getrapt als op de route stond. Onderweg waren er nog wel wegomleiding. Dat is lastig, maar steevast wordt niet omgereden. Dan moet je wel op je dunne bandjes door de gravel en ander bras.
En Marien: “Hoe was het gegaan”. “Ze hebben me gekloot, ik moest telkens achteraan gaan rijden”. Wel had hij de snelste tijd geklokt, 78,5 km (in de afdaling dan).
De lekke banden poule van Rob Siebers heeft nog weinig opgeleverd; geen enkele lekke band. Wel gevaarlijk om dit zo te schrijven, maar we hebben stevig op massief hout geklopt om niet het onheil af te roepen.

Bij aankomst heeft Björn getrakteerd op lekker gebak en hij heeft een cadeautje van ons allemaal gekregen. Mien en Annemie hebben daarvoor gezorgd. Zelf noemen ze zich de was-”wijven”. Maar zelf vinden we dat niet. Ze zijn echt onze steun en toeverlaat.
De overnachtingsplaats houdt het midden tussen de eerste en de tweede nacht. Een eigen douche is al een hele luxe en een tent opgezet voor nog meer ruimte.
Al met al vandaag een schitterende dag. De helden uit Tungelroy en Stramproy zijn hard op weg om net zo beroemd te worden als dat kleine Gallische dorpje van lang geleden. Na vandaag zijn we al weer een dag dichter bij Esztergom aangekomen.