25 april,  Sportmedisch onderzoek voor de fietsers

Omdat de trainingen en toertochten inmiddels een serieuze omvang en intensiteit hebben aangenomen, werd het tijd de fietsers te onderwerpen aan een ‘APK keuring’ voor sporters. Iedereen moet per slot van rekening in september in goede gezondheid in Esztergom aan gaan komen.

Voor de keuring kwamen 8 fietsers afgelopen woensdagmiddag en -avond één voor één naar het Sport Medisch Adviescentrum Mediweert. Hier werden zij door Marieke onderworpen aan een gezondheidscheck. Zo werden onder andere lengte, gewicht en vetpercentage gemeten. Dit leidde bij sommige fietsers tot een wat teleurstellende uitslag. De carnaval bleek toch wat sporen te hebben nagelaten. Gelukkig nam iedereen de uitslag serieus, en fanatieke voornemens werden direct uitgesproken. Dat wordt straks een team met afgetrainde wielrenners!

Vervolgens werden bloed en urine onderzocht, ogen getest en wat spieren en gewrichten onderzocht.

Belangrijkste onderdelen van de keuring waren echter het onderzoek van hart en longen en tot slot een maximale inspanningstest. De inspanningstest werd afgenomen op een fietsergometer. Gedurende circa 10 minuten werd de weerstand van de fietsergometer opgevoerd en fietsten de wielrenners tot de zweetdruppels in het rond vlogen en ze helemaal ‘stuk zaten’. Aan doorzettingsvermogen in deze groep geen gebrek!! En allen bleken in het bezit van een prima basisconditie!

De gebroeders Sniekers wilden nog wat specifiekere informatie over hun conditie. Het blijft natuurlijk altijd een strijd tussen de broers over wie het best de heuvels en colletjes kan bedwingen. Specifiekere informatie over conditie, verzuringsdrempel en verzuringsvermogen was dan ook gewenst. Zodoende volgde een inspanningstest met zuurstofopname meting. Het benauwende gezichtsmasker trotserend, bleven ook zij doortrappen tot de fiets uiteindelijk toch weer won. Daar waar Paul een uitstekend duurvermogen liet zien, kon Rob zich lange tijd handhaven in de verzuring. Wat de één dus enigszins tekort kwam, bleek de ander in overvloed te hebben en visa versa. Kunnen zij dus mooi bij elkaar terecht voor trainingsadviezen….

Nadat alle keuringen waren verricht, bleek iedereen, ondanks wat (kleine) beperkingen, fysiek voldoende belastbaar om de trainingsbelasting verder op te bouwen en zich voor te bereiden op de 1400 km naar Esztergom. De basisvoorwaarden zijn er!

Nadat Paul en Marieke dan ook bij de blokhut waren aangekomen vertrokken we om klokslag 7.30 uur richting Mol. Hier zouden we de Hageland Classic gaan fietsen. Over 110 km verspreid kregen we 13 hellingen voor de wielen, alhoewel dit volgens de meesten onder ons veredelde bruggen waren volgens de info op internet. Dat dit in werkelijkheid toch nog slopend was door de combinatie van de snelle opeenvolging van de klimmetjes, de wind en de relatief hogere tempo’s die bergop werden gefietst, daar kwamen we later achter…

Aangekomen in Mol moesten we eerst Daan zijn nieuw gespaakte voorwiel bewonderen, en daarna Marien zijn nieuwe fiets.

Nadat Wim de verklaring gaf voor het goede gehoor van Daan was het tijd om te gaan inschrijven, wat hier kon voor de schappelijke prijs van 5,- Euro. ( een heel verschil met de + 20 Euro die we voor de Volta Limburg Classic moesten betalen….)

Er werd door achtereenvolgens Marti, Daan en Marien een stevig tempo ingezet richting de heuvelzone, dit om te zorgen dat Nancy zeker op tijd thuis was voor haar werk. Het ging zelfs zo lekker dat we besloten om na kortere stukken al van kop positie te wisselen. Dit ging nog niet helemaal zoals de bedoeling was, en Daan kwam dan ook met zijn voorwiel tegen de achteras van Marieke. Gevolg: valpartij van Daan met wat schaafwonden, scheve remhendel en….gebroken spaken. Dit was het einde van de toertocht voor Daan, en hij bleef dan ook achter om door de organisatie opgehaald te worden.

Voordat we bij de 1^e verzorgingspost waren, moesten we nog een stukje offroad fietsen. Sociaal dat wij zijn als groep werd tijdens deze post besloten dat wij de “knaken” sponsor club gaan omzetten naar de “spaken” club. ‘Geef een knaak voor Daan zijn spaak’.

Na de pauze was het de Koga Myata club, bestaande uit Nancy en Marien, die er gelijk de sokken inzetten. Het vermoeden werd dan ook meteen geuit of deze fietsen niet voorzien waren van elektro motoren. Na de pauze kregen we ook redelijk wat opvolgende beklimmingen te verduren, en op de terugweg kwam ook de wind wat meer in het nadeel te staan. Na de beklimmingen was het soms even zoeken om de groep weer compleet te krijgen. Rob was zo sociaal om even te wachten op enkele achterblijvers, maar was zo afgeleid door het vrouwelijk schoon wat voorbij kwam fietsen dat hij niet doorhad dat iedereen hem al gepasseerd was. Nadat eerst voorzichtig werd gezegd dat Rob het niet kon bijhouden, bleek hij een stuk later echt niet bij de groep te fietsen. Paul offerde zich dan ook maar op om te kijken wat voor vrouwelijk schoon Rob had afgeleid Rob te vertellen dat de rest al voorbij was en hij verder mocht fietsen. Jaq benutte al deze gedwongen pauzes om ook hier het gras en de struiken te sproeien. En waar nodig zette hij extra aan tijdens de klimmen om hiervoor tijd te vinden.

De laatste 30 km waren veelal wind tegen terug richting Mol. Wim liet zien dat ondanks de drukke weken werken de benen nog goed genoeg waren om er een stevig tempo in te zetten. Ook Marti bleef constant vooraan de groep fietsen. De laatste 10 km mochten Paul en Rob gezamenlijk op kop fietsen. Dat de wind goed tegen stond, bleek wel uit het feit dat er zich verscheidene ‘vreemde’ renners zich bij het scouting Tungelroy peleton aansloten om zo uit de wind te kunnen fietsen.  Na de finish hoopten Paul en Marien dan ook dat de groep hier rijkelijk voor beloond zouden worden door deze gast renners, en de beelden van volle glazen Jupiler stonden dan ook op hun netvlies… Maar helaas, een bedankje kon er gelukkig wel nog van af.

Na de finish konden we allemaal ons cadeau van de organisatie, een bidon, ophalen en daarna terug richting de auto’s waar Daan ons al op stond te wachten.

De razende reporter

Garmin connect

Beste sportievelingen,

Vandaag een tocht van 90km. Een straffe wind en materiaalpech zorgde ervoor dat het tempo iets lager lag dan afgelopen zaterdag.

Veel succes allemaal a.s. zaterdag bij de Hageland Classic. Ikzelf zal er niet bij zijn, ik ben een weekendje op hoogte stage in Hoog Vaals.

Met sportieve groet,

Ronald

Beste sportievelingen,

Vandaag een relatief kort ritje. Ondanks een vrij vlakke route, vanwege de harde wind, toch een pittig tochtje met een gemiddelde van 27km/u.

De eerste 30km lag de snelheid zelfs nog hoger. Helaas moest daarna vanwege materiaalpech snelheid worden teruggenomen. De verloren tijd werd de laatste 4 km goed gemaakt met een gemiddelde van tegen de 40km/u.

Groeten,

Ronald

Dit zou de dag worden van onze eerste toertocht. Voor sommigen de eerste toertocht ooit, voor anderen weer de eerste toertocht van het seizoen. Iedereen stond dan ook voorzien van een gezonde spanning op het onchristelijke tijdstip van 7.15 uur stond bij de blokhut in Tungelroy. Waar we de fietsen en renners verdeelden over de bussen en auto’s. Waarbij er eerst de nieuwe fiets van Nancy bewonder moest worden. 12 renners tekenden present voor de eerste toertocht van onze agenda. Waarom deze Volta Limburg Classic vroeger de Hel van het Mergelland werd genoemd, kwamen we een goede 1200 hoogtemeters later nog achter….

Nadat we in Eijsden de auto’s en bussen geparkeerd hadden, onszelf in warme kleding gehesen, en de fiets een laatste keer gecontroleerd hadden was het tijd om naar de start te vertrekken.

De eerste kilometers was het voor iedereen zaak om ff warm te fietsen, want ondanks het zonnetje lag de temperatuur nog rond het vriespunt. Ondanks dat Bjorn en Rob de dag ervoor nog de Ronde van Vlaanderen hadden gereden, namen ze gelijk het voortouw. Verleden week hadden we kennis gemaakt met het Limburgse Heuvelland, dus de eerste beklimmingen werden geroutineerd genomen. Ronald en Marti reden weer opvallend gemakkelijk met een soepele tred omhoog.

Toch werd het langzaamaan wat stiller in de groep, nadat de klimmetjes elkaar in snel tempo opvolgden. Dit totdat Marien op duidelijke wijze de mecanicien van dienst in de persoon van Mies duidelijk maakte dat zijn fiets niet deed wat hij wilde. Het probleem was zo snel niet te verhelpen, dus tot aan de bevoorraadding moest Marien zich ermee behelpen.

Bij de bevoorraadding snelde hij zich dan ook gelijk na de technische ondersteuning om dit probleem te verhelpen. ( volgens omstanders om een nieuwe fiets te vragen, maar dit kon de reporter nog niet bevestigd krijgen…)

Bij deze post waren we op de helft van de tocht, en de praatjes kwamen dan ook bij iedereen boven. We weten nu gelukkig allemaal wat het probleem is als Jaq zijn broek op half zeven hangt, en nog blijer werden we van de tips van de ervaren fietsers Schroeten hoe je het beste bananen kon meenemen op de fiets. De live demonstratie bleef gelukkig achterwege.

Nadat Daan nog ff zijn mening over Jaq zijn wintermuts had gegeven, werd het tijd om verder te fietsen.

Na de pauze waren er toch nog wat serieuze klimmen te doen, waarbij er 2 klimmen waren waar er een tijdsmeeting was. Wim vervulde met verve de rol van wegkapitein, en zorgde dat iedereen de juiste ondersteuning kreeg. Dit niet alleen op de klimmen, maar gedurende de hele tocht.

Nancy liet zien dat de nieuwe fiets niet alleen mooi was, maar dat ze er ook goed de bergjes mee op kwam. Ook Jaq liet zien dat het klimmen hem steeds beter af gaat. Paul, Rob en Marieke hadden hun zinnen op een goed klim klassement gezet, wat Marieke ook zou lukken met een 1^e plaats bij de dames overall.

Klassement 85km

Bij aankomst zaten op het plein in het zonnetje al de supporters van Nancy en Marien te wachten. Na hun gedag gezegd te hebben, werd er al gauw weer de terugreis ingezet zodat we op tijd voor de buis zaten om de Ronde van Vlaanderen te kijken…

De razende reporter

De eerste echte pukkels zijn genomen. Totaal hebben we ruim 1.100 hoogte meter afgelegd.